อัลมิตรา
(๑)
โอ้ระวีรุ่งฟ้ามาเยี่ยมแล้ว
จำต้องแคล้วจากเจ้าเมื่อคราวสาง
สุดรำพันครั่นอกวิตกพลาง
เพียงเอ่ยอ้างดั่งใจดุจวายปราณ
(๒)
เห็นนวลน้องผ่องพรรณ...แสนรันทด
ยังปรากฏในใจคล้ายเพลิงผลาญ
จำต้องไกลไปแล้ว...คลาดแคล้วนาน
เยาวมาลย์...นั้นคง...พะวงใจ
(๓)
ยังตราตรึงถึงเจ้า...ทุกเช้าค่ำ
จารจดจำคำหวานครั้นสดใส
อีกมือน้อยคอยโอบ...ประคบใจ
สุดอาลัย...ไกลกัน...ครั้นสั่งลา
(๔)
โอ้ระวีรัศมีที่ฉานฉาย
ไยย่างกราย...คล้ายพรากคนรักข้า
ขอเคียงคลอพนอเย้า...เฝ้ากานดา
ตราบสิ้นฟ้าตะวันดับ...ลับนิรันดร์
(๕)
แต่ความจริงสิ่งนี้...ไม่มีหรือ
ยั้งฉุดมือถือแขนแม้นเส่าสั่น
อีกหัวใจคล้ายด
801
4
0
หน้าส่วนตัว
