ยิ้มรับ...ความพ่ายแพ้ เหตุการณ์ที่..สายเกินจะแก้ไข น้อมรับ...ด้วยจริงใจ แม้ต้องร้องไห้...โศกา อย่างน้อย...ก็ได้พยายาม แม้จะทำให้...ตัวเองดูไร้ค่า กับการที่ไป ร้องแรกแหกกระเชอ...ขอให้เธอกลับมา ก็ยังพอ...ยืดเวลาใจขาดรอน ถือได้ว่า...พยายามอย่างเต็มที่ เป็นบทเรียนชั้นดี...คอยสั่งสอน จึงยิ้มรับความพ่ายแพ้...แม้อาวรณ์ ยามสายลมโชยอ่อน...พัดเธอไป