พุด
นอนนิ่งนิ่งอิงหมอนนุ่มดูนวลฟ้า
สนธยาแตะริมใจจนไหวหวั่น
ขวัญกลางใจหายวับกับตะวัน
รองามจันทร์หยาดสายหวานเสกม่านมนต์
เด็ดดวงดอกไม้ไทยหอมหอมนวลมาเคลียแก้ม
แล้วก็แย้มแล้วก็ยิ้มรับโลกสับสน
มายาฝันวันรักรอทุกข์เวียนวน
ปล่อยกมลวางว่างกระจ่างใจ
พบเงียบงามในท่ามโลกใบน้อย
นั่นดาวลอยโน่นเดือนเพ็ญพูนไสว
แล้วนี่เราดั่งธุลีหล้ารู้ทำใจ
นับอสงไขยกัปป์กาลเวลามาชั่วกัลป์
มิช้านานวิบากรานวิบากรักจักพ้นโศก
ดั่งบัวบานเหนือโลกปาริชาติสวรรค์
เพียรพายเรือใจข้ามมหาชลาลัยสีทันดรท่ามเวิ้งวัน
สู่...เส้นทาง สวรรค์ ขวัญนิพพาน สถิตสถาพร...!
.................................
1741
5
0
หน้าส่วนตัว
