หน้าส่วนตัว
จากคนแปลกหน้าที่กลายมาเป็นคนคุ้นเคย
จากคนที่ดูเฉยเมยและไม่เคยเอาใจใส่
จากคนที่ไม่หวานชาด้านคล้ายไม่มีหัวใจ
คือคนสุดท้ายที่มีไหล่ให้ซับน้ำตา
***ลืมเสียเถิดความหลังฝังดวงจิต
ลืมเสียเถิดมิ่งมิตรขนิษฐา
ลืมเสียเถิดความเศร้าร้าวอุรา
ลืมเสียเถิดแก้วตาอย่าอาวรณ์***
คือบทกลอนปลอบน้องอย่าร้องไห้
นิ่งเสียเถิดดวงใจฟังพี่สอน
พี่รู้ดี...วันนี้เจ้าร้าวรอน - - -
อาจไหวอ่อน - - แต่น้องอย่าอ่อนแอ
คนเก่งของพี่ชายหายไปไหน
เรื่องแค่นี้ไยถอดใจ
1937
7
0
