ฉันนั่งคอย...ค้อยคอยใจหงอยเหงา โธ่...ตัวเราไฉนเป็นเช่นนี้หรือ นั่งต๊ะเช้าเฝ้าต๊ะหวังใจยังดื้อ จนมืดตื๋อยังไม่เจอใจเพ้อไป โธ่...ตัวเราไฉนเป็นเช่นนี้นะ กินข้าวละมานั่งรอขอฝันใฝ่ เธอก็ยั้ง...ยังไม่มาข้าอ่อนใจ แต่ก็คงนั่งต่อไปไม่วายโวย นั่งต๊ะเช้าเฝ้าหวังว่าจะมา กระดี้กระด้านาทีผ่านพานให้โหย นึกรำคาญแล้วนะจะมีโวย น้ำตาโรยตบยุงตายไปหลายตัว จนมืดตื๋อยังไม่มาเวลานับ