ฉันเป็นผู้ฆญิงช่างฝัน ที่อยู่กับคืนวันเหว่หว้า ฉันทำได้เพียงเขียนบันทึกผ่านกาลเวลา ที่รอวันเธอกลับมาพบเจอ ฉันมีเรื่องราวต่างๆมากมาย ที่ผ่านเข้ามาทักทาย..สม่ำเสมอ ฉันผิดเองที่เอาทุกเรื่องไปเกี่ยวพันกับเธอ ทั้งที่เราไม่ได้พบเจอไปพร้อมๆกัน ฉันยังอยู่ตรงนี้ที่เก่า อยู่กับความหม่นเศร้าของเงาคนที่แปรผัน ฉันอยู่กับขอบฟ้าเวิ้งว้างใต้เงาพระจันทร์ และอยู่กัยคำพร่ำรำพันว่า ยังรอ อันนี้ลอกมาจากหนังสือกลอนของพี่สาวเราเอง ชื่อ ท้อฟฟี่ (ไม่ใช่อะไรหรอก เคยเป็นบก.ให้เราด้วยอ่ะ)
1356
5
0
หน้าส่วนตัว
