มีสองคำที่เขาไม่เห็นค่า ไม่ปรารถนาจะเอามาใส่สมอง ไม่นึกถึง ไม่เคยคิด จะตริตรอง ในสมองเขาไม่มีจรรยาบรรณ เขานึกถึงแต่ตัวเอง...เป็นหลัก ไม่อาจเป็นที่พิงพักของใครได้ เป็นหัวหน้า เป็นรอง หรือเป็นใคร ก็คงไม่มีคุณสมบัติเพียงพอ ใครหลายคน คงคิดเช่นฉัน ไม่มีวันที่ศรัทธาคนอย่างเขา อยากมากแค่เกรงกลัว ไม่คิดเอา สรรเสริญในใจเรา ไม่มีวัน ซื่อสัตย์ และสัจจะ เขาไม่มี เพียงเท่านี้ก็คงรู้ ว่าเพียงไหน สองคำนี้เขาสะกดไม่ออกหรือไร ภายในใจเขาจึง...เลวทราม