เจ็บจมจำเหตุการณ์มาผ่านสอน เหมือนปั่นทอน "ชีวิตติดวังวน" มันปวดร้าวเกินรับความสับสน คอยทุกข์ทนในรอยกรรมที่นำพา... พบชีวิตล้มเหลวแสนเลวร้าย ไร้จุดหมายให้ดั้นด้นเพื่อค้นหา หว่างชีวิต...มืดมิดคล้ายปิดตา จนปัญญา...พาชีวิต...ลิขิตไป... ยามมองไปรอบข้างมันว่างเปล่า ไร้เรื่องราว...อนาคต...อันสดใส หลงเหลือคือความจริงเขาทิ้งไว้ คอยเผาผลาญหัวใจให้ร้าวราน... แต่ต้องทนยอมรับกับความเจ็บ เฝ้าข่มเก็บอารมณ์บ้าทำกล้าหาญ อยู่รับมันความจริงปล่อยนิ่งผ่าน อีกไม่นานจะเข้มแข็งแกร่งอย่างเคย...
1266
6
0
หน้าส่วนตัว
