อัลมิตรา - รมย์ บุริน
..๏ เจ้าปีกบางหวังบินตราบสิ้นฟ้า
งามสง่ายามโบกเหนือโลกใหญ่
แม้ลมแรงยังประคองสองปีกไกว
ด้วยแรงใจพร้อมท้าแม้ฟ้าดิน
เจ้านอนตากเปลวแดดที่แผดร้อน
ความอดทนจึงผ่อนคลายร้อนสิ้น
เหมือนนอนอยู่ใต้คลื่นหมื่นเมฆินทร์
ที่องค์อินทร์เสกไว้ให้บังตัว
เจ้าเจรียงเสียงเร้าเฝ้ารังไม้
รังที่ไร้หลังคากันฟ้ารั่ว
รังที่เป็นห้องนอนและห้องครัว
รังที่เหมือนเขตรั้วกันภัยพาน
เจ้าปีกบางเริ่มกระเถิบเขยิบขา
ในไม่ช้าเทียวรอบขอบรั้วบ้าน
รังเคยใหญ่ไยเล็กยามคืบคลาน
ยิ่งผ่านนานเนิ่นไปคล้ายเล็กลง
เจ้าเริ่มมีไหมหนามาปกเนื้อ
เริ่มขยับปีกเพื่อเกื้อแรงส่ง
ด้วยพากเพียรไป่ท้อรอแรงยง
เพื่อสู่พงผืนฟ้าชลา
2139
23
0
หน้าส่วนตัว
