ศรีสมภพ
ซานต้า ..มาคืนค่อน
เช้าตื่นนอน สายเล่นน้ำ
จิงกาเบล เพลงคืนค่ำ
สายซัดซ้ำ ..สึนามิ !
คลื่นยักษ์ทะลักไล่
ถาโถมใส่ให้แตกบิ
อ่อนแก่แค่เสี้ยววิ
สึนามิ ปริกลืนกิน
นับแสน นับล้านดับ
นับหมื่นลับไม่กลับถิ่น
นับเนาพวกเขาสิ้น
นับจนชิน..นับเจ็ดปี
หลุมศพเริ่มกลบหาย
ตึกรามหลายเริ่มไล่ที่
สังเวช..แค่เจ็ดปี
ลืมที่นี่ ที่เกลื่อนตาย
ดอกไม้วาง.. เริ่มน้อย
อีกโคมลอยก็ร่อยหลาย
รำลึกนึกอาลัย
แค่ทำไป..ในปีหนึ่ง
ประมาทผงาดกลับ !
ลืมร่างดับกับความหึ่ง
โหยไห้อาลัยซึ้ง
แค่ฉากหนึ่ง ..ณ ครานี้
ซานต้า ..มาคืนก่อน
สุดอาวรณ์ สะท้อนวิถี
ชีพจบครบเจ็ดปี
ลืมแล้วหรือนี่.. สึนามิ !
๑๑๑๑๑๑