หลายๆครั้งที่มองดูฟ้า เห็นดาราส่องแสงสวยใส บ่อยครั้งที่ต้องก้าวเดินในที่ๆไม่อยากไป แต่ต้องจำก้าวไป..อย่างปวดใจตลอดมา เพราะไม่มีที่ไป เส้นทางสายหัวใจปิดไปอย่างช้าๆ ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นอย่างที่ผ่านมา ความมืดเข้าปกคลุมทุ่งหญ้าเหลือเพียงผู้หญิงที่แทบไม่มีนำตา .... ยืนร้อง ไห้คนเดียว .... แต่งเองยังว่ากลอนมันแปลกๆว่ามั้ย