ขอยกเรื่องเบื้องทุกข์แห่งชาวนา เกี่ยวรวงราเรียวตะขอตอสนอง หว่านเมล็ดเริ่มรวงเขียวกลายรวงทวง เพื่อใฝ่ปองผู้บริโภควิโยคแทน เหงื่อเป็นหยาดย้อยหยดรดธรณี เกี่ยวรวงทองเข้าเครื่องสีลำบากแสน หล่อเลี้ยงชนคนทั้งชาติมิขาดแคลน เปรียบดั่งแกนหลักใหญ่แห่งไทยชน ต้องทนแดดแผดเผาเร้ากายร่าง ร้อนสรรพางค์อย่างขยาดอนาถผล หล่อน้ำเลือดเชือดน้ำเหงื่อมาเจือคน ต้องทุกข์ทนบนความสุขแห่งยุคกาล ( กลอนสุภาพ ) ต้องทนแดดแผดเผา ผลิผลาญ ยอมทุกข์ซ้ำทำทาน ทั่วทุกข์ ยอมเป็นทาสบาทบริวาร