อินทนนท์ดลใจให้คิดถึง ติดตราตรึงไม่เลือนเหมือนโลกฝัน สูงเสียดเมฆเอกสยามยามประจัน อยากรำพันต่อเนื่องเป็นเรื่องยาว มีหมอกเหมยเคยเคลียเรี่ยยอดหญ้า มีหมู่ดาวเกลื่อนฟ้าฝ่าลมหนาว มีคนเคียงอุ่นไอใต้แสงพราว มีเรื่องราวจดจำมาย้ำตรอง อิ่มเอมใจไมตรีมีมากล้ำ อิ่มน้ำคำปรนใจไร้หม่นหมอง อิ่มสัมผัสอิ่มอารมณ์สมใจปอง อิ่มทำนองเพลงรักปักดวงแด อินทนนท์ล้นรักสลักจิต ธรรมชาติผาดพิศกลางแสงแข ดาวกระพริบลิบลิ่วสุดตาแล เสียดายแต่ไม่มีเราเขาไม่ชวน.....