..ในความคุ้นเคย..ดังเดิม แก้วน้ำที่ยังเติมไม่เต็ม..ใบนั้น ไม่ได้ลดน้อยลงเลย..ถ้าเทียบกับความผูกพัน แม้จะมีแค่ฉัน..เท่านั้น ที่ใส่ใจ ..อาจจะรู้สึกเหนื่อย - อ่อนล้าบ้าง ตั้งแต่มีคนกั้นกลาง..ระหว่างเราไว้ อยู่กับเขาเถอะ..ฉันไม่เป็นไร อย่าห่วงเลย..ยังทนไหว และจะทนต่อไปเพื่อ รอ... ..การรอคอย..มันทำให้คนมีหวัง ริบหรี่ไปบ้าง..ก็ช่างมัน