หน้าส่วนตัว
ริมระเบียง มองเมียง เคียงคอยเหงา
สายตาสบ พบเข้า เราต่างเห็น
หนึ่งนั้นมี น้ำตาพราง อย่างเคยเป็น
อีกหนึ่งนั้น เยือกเย็น เช่นเคยมา
กี่คืนแล้ว ที่ละเมอ เผลอเพ้อถึง
ยังคงคิด คะนึง จึงเหนื่อยล้า
ไกลเหลือไกล ทั้งใจ ทั้งกายา
สุดมือจะ เอื้อมคว้า หากันแล้ว
906
3
0
