โลกจิต
pigstation
คุณเคยกินยาที่ชื่อลาแก็คติลไหม
หากเคย..คุณเคยถามตัวเองไหม ?
ว่าใครป่วยไข้กันแน่ระหว่างคุณผู้ประสงค์
สิ่งหนึ่งที่ย้อนแย้งกับกระบวนทัศน์หลักทางสังคม
จนอาการกำเริบผิดไปจากแบบแผน
นั่นคือการวินิจฉัยที่ทำให้มิติทางจิตที่ว่า ความคิดสร้างสรรค์
เริ่มทำงานคล้ายไส้ติ่ง
คือเกือบจะสูญสิ้นสภาพตามกฏของชาร์ลส์ ดาวินในข้อที่ว่า
อวัยวะที่ไม่มีประโยชน์ต้องลีบฝ่อไป
โลกเราต้องการหางมากกว่าหัว
แบบจำลองของหางคือการแห่ตามกันไปในทิศทางเดียวกัน
โลกที่แกนนั้นเอียงก็ยิ่งเอียงเข้าไปใหญ่
ความปกติสามัญคือ ลาภที่ต้องกอบโกยโหยหา แย่งชิง
ความธรรมดาถ้วนทั่วคือ ยศที่ต้องขวนขวาย แบกหาม
ความปรารถนาคือ สรรเสริญที่ต้องเสพสมให้สาสม
ความเป็นจริงกลับกลายจากข้อเท็จจริง
คุณอาจจะเดินสวนทางกับวิวัฒนาการถดถอยที่กำลังย้อนรอย
ไปสู่อนารยธรรม
วันที่สมองส่วนลิมบิกใหญ่กว่านีโอ คอร์เท็ก..สงครามเจ้าข้าเอย.