เนคไทของลูกแม่ผูกให้ ก่อนเจ้าไปพากเพียรเรียนหนังสือ กุมความรักแม่ไว้อยู่ในมือ อีกข้างถือความฝันบรรจงเดิน จึงแบกความห่วงใยไว้ในเป้ ยิ่งไกลยิ่งว้าเหว่ยิ่งห่างเหิน และอาจคนแปลกหน้าพาลูกเผชิญ ไปหลงเพลินเแสงสีศิวิไลซ์ ความหวังปนคราบเหงื่อเสื้อนิสิต เจ้าคือนกตัวนิด ณ ฟ้าไหน ที่หมู่เมฆลอยคว้างอยู่กลางใจ ที่ความทุกข์ภายในไร้คนรู้ เคยเชื่อว่าความรักจักคุ้มครอง ให้มนุษย์ทั้งผองดำรงอยู่ รักของแม่จะน้อมนำและค้ำชู ลูกต้องสู้ไม่ยอมแพ้แม้ทุกข์ใด ครั้นลูกก้าวเดินผิดพลาดคิดสั้น ใจแม่นั้นดั่งนรกราวอกไหม้ ยังมิอิ่มรักทั่วเต็มหัวใจ เจ้าก็จากแม่ไปไม่หวนคืน ยังมิทันล่ำลาคำอาลัย เจ้าก็พรากดวงใจแม่ไปแล้ว. --------------------------------- ที่มา : นิสิตคณะวิศวกรรมศาสตร์ ชั้นปี 4 กระโดดตึกค่าตัวตายในวันแห่งความรัก
มือ ไหม้พาย 14 ก.พ. 2550 20:22 น. - ID 98547 
1693
0
0
15 กุมภาพันธ์ 2550 12:06 น. - comment id 657417
ดูข่าวแล้วเศร้าค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
