วันสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิต ประกาศิตมัจจุราชประกาศผล เมื่อพ่อสิ้นลมหายใจวางวายชนม์ น้ำตาหล่นนองหน้าโศกาลัย วันสูญเสียพ่อไปไม่หวนกลับ พ่อลาลับชีวาอายุขัย แปดกุมภาพันธ์วันพรากจากลูกไป แสนเสียใจอาดูรสูญบิดา รำลึกนับได้สี่ปีแล้วนี่หนอ วันที่พ่อชีพสิ้นถวิลหา ลูกทุกคนพร้อมมั่นกตัญญุตา ด้วยศรัทธาคำสอนบิดรตน ขอให้พ่อสู่สุคติมิต้องห่วง จงโชติช่วงดุจดาวพราวเวหน สถิตมั่นเมืองแมนแคว้นเบื้องบน ลูกทุกคนพร้อมจิตอุทิศใจ รวมพี่น้องน้อมนำทำกุศล ธรรมะดลหนทางกระจ่างใส บุญศีลทานภาวนาพาวิไล อธิษฐานให้พ่อของลูกทุกเวลา
เฌอมาลย์ 8 ก.พ. 2550 15:32 น. - ID 98273 
1676
11
0
8 กุมภาพันธ์ 2550 15:42 น. - comment id 654570
เสียใจด้วยค่ะน้องเฌอ..เป็นกำลังใจให้นะคะ..รักษาสุขภาพด้วยค่ะ..
8 กุมภาพันธ์ 2550 15:53 น. - comment id 654577
ร่วมรำลึกถึงคุณพ่อของน้องเฌอด้วยด้วยคนนะคะ เพียงลูกมีความสุข พ่อแม่ก็สุขใจ พ่อพี่กานต์บอกแบบนี้เสมอค่ะ
8 กุมภาพันธ์ 2550 15:54 น. - comment id 654578
8 กุมภาพันธ์ 2550 16:10 น. - comment id 654584
ท่านไปดีแล้วล่ะงับ เพียงเราเป็นคนดีของสังคม ท่านก้อภูมิใจและเป็นสุขในสัมปรายภพแล้วงับ
8 กุมภาพันธ์ 2550 16:16 น. - comment id 654589
ร่วมรำลึกถึงคุณพ่อของน้องเฌอด้วยนะคะ
8 กุมภาพันธ์ 2550 16:17 น. - comment id 654591
เสียใจด้วยค่ะ แต่ถึงวันนั้นจะผ่านไปแล้ว แต่ท่านคงยังมองดูเราที่ปลายฟ้าค่ะ ขอให้เราเป็นคนดีท่านคงมีความสุขค่ะ
8 กุมภาพันธ์ 2550 16:28 น. - comment id 654598
อิอิ พี่แม่มดมาแล้ว กานต์เพิ่งโยนคำถามให้ตอบที่บ้านความรักของคุณกุหลาบค่ะ อิอิ
8 กุมภาพันธ์ 2550 16:53 น. - comment id 654617
8 กุมภาพันธ์ 2550 17:04 น. - comment id 654628
เห็นใจเหมือนกันจ๊ะ พี่ก็ลูกกำพร้าเหมือนกัน สูญเสียทั้งพ่อและแม่เลย พี่ก็เสียพ่อวันที่ 1 ม.ค 48 เสียไปสองปีแล้ว แม่เสียวันที่ 24 ธ.ค. ปีเดียวกัน คิดแต่ว่าไม่เป็นไรหรอกท่านไปสบายแล้ว เหลือแต่เราต้องอยู่ชดใช้เวรกรรมต่อไป
8 กุมภาพันธ์ 2550 17:09 น. - comment id 654632
สวัสดีค่ะน้องเฌอ... ร่วมรำลึกถึงคุณพ่อน้องเฌอ...นะคะ สี่ปีที่แม่จากเช่นกัน... แม่มะกรูดเสีย 20 มีนาคม 2546... ตอนนั้นคล้ายสูญสิ้นทุกอย่าง... แต่ทุกวันนี้ ยืนยิ้มสู้ได้สง่างามอย่างแม่หวังแล้ว...
8 กุมภาพันธ์ 2550 18:04 น. - comment id 654655
เสียใจด้วยนะคะ
8 กุมภาพันธ์ 2550 18:49 น. - comment id 654682
เป็นพ่อลูกกัน นิรันดร์
8 กุมภาพันธ์ 2550 22:18 น. - comment id 654760
:) พ่อของอัลมิตราก็ไปสวรรค์ในวันปีใหม่ เขาคงชอบทานขนมเค๊กน่ะ คิดให้ตลกเข้าไว้ แต่ความจริงเศร้ามาก ๆ เอาน่า อีก 4 ปีกว่า ๆ อัลมิตราก็จะตามไปแล้วค่ะ
9 กุมภาพันธ์ 2550 00:34 น. - comment id 654776
วันนี้พี่น้อง(ทั้งหมด 8 คน) พร้อมเพรียงกันร่วมทำบุญ และถวายสังฆทานค่ะ ทุกๆวันที่ 8 กุมภาพันธ์ เราจะช่วยกันทำอาหารคนละอย่างไปเลี้ยงเพลพระที่วัด เป็นการระลึกถึงพ่อของเรา ( ปกติ จะเรียกว่าเตี่ย หรือไม่ก็จะเรียกป๊ะป๋า ) ส่วนแม่ของเฌอ ท่านเสียวันที่ 28 ตุลาคมตอนอายุเฌอได้ 8 ขวบเองค่ะ ตั้งแต่นั้นมาพ่อก็เป็นทั้งพ่อและแม่ของเฌอ ท่านเป็นพ่อที่ดีมากค่ะ เฌอจึงรู้สึกว่าการสูญเสียพ่อครั้งนี้ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเลยค่ะ แต่พี่น้องของเฌอ ก็ยังคงรักและสามัคคีกันเสมอค่ะ หลายๆคนบอกเสมอว่าไม่เคยเห็นพี่น้องที่ไหน รักกันมากเท่าพี่น้องของเฌอ อิอิ พี่กุหลาบขาวคะ ขอบคุณค่ะ พี่กุหลาบก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ คิดถึงเสมอค่ะ
............................ ครูพิมคะ ตอนแม่ของเฌอเสีย ตอนนั้นเฌอ ยังเด็กนักเห็นแต่พี่ๆร้องไห้พ่อร้องไห้ เราก็ร้องตามแบบเด็กๆ แต่ตอนเสียพ่อนั้น เฌอเหมือนคนบาปอย่างไรไม่รู้ค่ะ ท่านไม่สบายเข้าออก โรงพยาบาลมา2 ปี กว่าท่านเป็นหลายโรคทั้งเบาหวาน เกล็ดเลือดต่ำ และต้องฟอกไต อาทิตย์ละ 2 ครั้ง มาปีสุดท้ายเบาหวานขึ้นตา จนตาพ่อมองอะไรไม่เห็น พี่ๆน้องๆของเฌอจะผลัดกันดูแลพ่อ แต่วันที่ท่านเสียนั้น เฌอกลับไม่ได้อยู่ดูใจ มัวแต่ไปเที่ยวกับเพื่อน ไปกางเต๊นท์เล่นร้องรำทำเพลง ประมาณ 5 ทุ่มพี่สาวโทรมาบอกว่าพ่อสิ้นใจแล้ว เฌอช็อกเลยค่ะ แล้วรีบกลับบ้านคืนนั้นเลย หลายความรู้สึกประเด ประดังกันมา ทั้งความรู้สึกผิด ความรู้สึกเสียใจ แต่มาคิดได้ตอนนี้มันก็สายไปแล้วค่ะ
.................................. คุณMomMamSanคะ ค่ะ ท่านไปสบายแล้วค่ะ แล้วลูกของพ่อทุกคนไม่เป็นภาระของสังคมแน่นอน
คิดถึงจังเลย อิอิ ................................... พี่แม่มดคะ พ่อรักน้องเฌอมาก แต่น้องเฌอก็ทำไม่ดีกับท่านเยอะ ทั้งดื้อรั้น ทั้งเถียงคำไม่ตกฟาก มาวันนี้น้องเฌอรู้สึกผิดและเสียใจมากมายค่ะ ตอนนี้ เวลาเจ็บหรือทุกข์ใจ จะคิดถึงแต่พ่อ ถ้าพ่อยังอยู่พ่อจะคอยปลอบโยนเสมอและให้กำลังใจ ไม่เคยสักครั้งที่จะซ้ำเติม
เฌอ เหมือนคนใจน้อยยังไงไม่รู้นะคะ ชอบคิดเสมอว่าทำไมนะ พ่อถึงใจร้ายทิ้งเราไปได้ ทำไมไม่เอาเราไปอยู่กับท่านด้วย โดยเฉพาะเวลาผิดหวัง หรือท้อแท้ จะฟูมฟายเหมือนเด็กงอแง จะตัดพ้อพ่ออยู่ในใจเสมอ เหมือนคนบาปไงไม่รู้สิ
9 กุมภาพันธ์ 2550 02:05 น. - comment id 654789
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะเฌอมาลย์
9 กุมภาพันธ์ 2550 07:06 น. - comment id 654795
แม้ว่าจะช้าไปสี่ปี ก็ขอร่วมเสียใจด้วยนะ ใกล้วันที่ 14 ทำไมเราคิดถึงเฌอมาลย์ก็ไม่รู้จิ อิอิ
9 กุมภาพันธ์ 2550 10:42 น. - comment id 654915
เกิด แก่ เจ็บ ตาย อนิจจัง วตะสังขารา อีกหนึ่งกำลังใจคับ
9 กุมภาพันธ์ 2550 20:16 น. - comment id 655121
คุณปราณรวีคะ ขอบคุณมากค่ะ
ใกล้วันที่14 ทำไมต้องไปที่สถานีด้วยนะ อ้อ ต้องไปสับรางนี่เอง อิอิ
.............................. คุณคอนพูทนคะ สังขารไม่เที่ยงค่ะ ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจ
9 กุมภาพันธ์ 2550 22:34 น. - comment id 655179
อันพ่อแม่ให้มา คือชีวิต เชื่อมกับพรหมลิขิต ขีดเส้นสาย บุญกรรมแต่งดวงจิตและร่างกาย เกิดจนตายท่านล้วนชี้ ลิขิตทาง ทางไหนดีคอยสั่งสอน วอน พร่ำบ่น เล่นซุกซน เตือน ตี มีคำสอน จนเติบใหญ่ ก้าวย่าง อย่างถาวร แต่เจ้าจรจากไปไร้เหลียวแล ชะเง้อหา เมียงมอง ทุกห้วงจิต ใจก็คิดถึงลูกผูกพันเหลือ เมื่อไหร่เจ้าขวัญจิตจะจุนเจือ หันหัวเรือคืนสู่เย้า เฝ้าครวญคำ (ยังมะจบนะ แต่หมดเวลาหล่ะ ไปเข้าเวรก่อน พรุ่งนี้มาต่อใหม่นะครับ)
11 กุมภาพันธ์ 2550 17:24 น. - comment id 655562
คุณ รปภ คะ บุพการีนั้นหรือคือพ่อแม่ เฝ้าดูแลลูกน้อยคอยสั่งสอน จนเติบใหญ่แกร่งกล้ายังอาทร มิคลายคลอนรักลูกพันผูกใจ เพราะลูกคือความหวังทั้งชีวิต พร้อมอุทิศเพื่อสร้างทางสดใส ให้ความรู้วิทยามิคลาไคล เพียงลูกได้มีวิชาหาเลี้ยงตน กาลเวลาผ่านผันนานวันเข้า ลูกไม่กลับคืนเหย้าเฝ้าฉงน พ่อชะแง้แม่รอท้อทุกข์ทน ไยลูกตนไม่คืนเรือนเหมือนก่อนเคย เฝ้าติดตามถามไถ่ด้วยใจห่วง คืนวันล่วงมานานพาลเพิกเฉย ไม่มีเวลามากภาระใช่ละเลย คือคำเอ่ยบอกกล่าวให้เศร้าใจ อันพ่อแม่แท้คือพระในบ้าน เราลูกหลานควรบูชาพาสดใส ควรดูแลด้วยชีวิตจิตห่วงใย ก่อนสายไป...รู้แทนคุณด้วยกตัญญุตา
11 กุมภาพันธ์ 2550 17:26 น. - comment id 655563
ขอบคุณนะคะ ที่แวะมาทักทาย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
