รัตติกาลผ่านฟ้ามาร่ายเวทย์ พิภพเขตก็มืดฟ้าราตรีหน จันทราเจ้าเยี่ยมเวหามาร่ายมนต์ ดารายลอยู่เยี่ยมฟ้าราตรีกาล เคยภิรมย์ชมชื่นหมื่นแสงรัตน์ งดงามทัศนานภาศาล ผืนแพรไหมประดับดิ้นดั่งจินต์จาร ระยับพร่างกลางลานม่านราตรี แต่คืนนี้ดวงดาราเคยตราจิต กับนิ่งนิจมาหม่นหมองมิส่องสี แม้เพ่งพิศข้ามสถานม่านราตรี ยังมิมีส่องแสงสำแดงดาว คิดครวญใคร่ไถ่ถามความถ่องแท้ ยามยืนแลดาราเวหาหาว อยู่แห่งไหนหนอนภาพะพร่างพราว จึงจากจ้าวเจิดจรัสนภัสพราย เพราะสายตาข้าเกินไกลจะได้เห็น จึงซ่อนเร้นแสงนภัสจำรัสหลาย หรือเพราะดาวดวงเด่นฟ้าดาราราย ที่แม้นหมายซ่อนตนให้พ้นตา หากเหตุเพราะชะตามาขวางกั้น สายตาสั้นพร่ามัวเกินมองหา ทั้งที่แต่งแต้มฝันร่วมจันทรา จักยอมรับและเยียวยา...ข้าหมายมอง หากเพราะเจ้าดวงดาราบนฟ้านั่น ที่ปิดกั้นกันแสงแสร้งทำหมอง ขอได้โปรดจำรัสเรืองแสงเรืองรอง ให้ข้ามองอีกสักคราก่อนข้าตาย วิจิตรวาทะลักษณ์ กวีปกรณ์
ตะวันจะลับขอบฟ้า 28 ม.ค. 2550 15:29 น. - ID 97748 
956
1
0
28 มกราคม 2550 18:04 น. - comment id 650176
สมแล้วกับที่เป็นกวีเอกทั้งสองมาประชัน งดงามครับผม
29 มกราคม 2550 11:27 น. - comment id 650312
ทำไมต้องชมอะไรเว่อร์ ๆ ด้วยไม่เข้าจาย เรามันก็แค่นักกลอน มะใช่ซีไรท์เน้อ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
