ครู

ลุงรอง

ครู
          ครูยุคโลกาภิวัฒน์	                     สู่วงวัฏฏสงสาร  
ดิบดำสืบสันดาน		ก็รานรุกจนขุกเข็ญ
           ชื่อปูชนียบุคคล		ก็ถูกปล้นล้นลำเค็ญ
ความดีที่เคยเด่น		ก็ด่ำด้อยถดถอยลง
           อิทธิพลปนอำนาจ		ฉ้อหลวงราษฎร์อย่างลุ่มหลง
วนว่ายในแวดวง		มุ่งเสริมส่งหมู่ญาติมิตร
            อุปถัมภ์สื่อนำชัก		ปรปักษ์ก็หมดสิทธิ์
คุณธรรมดื่มดำมิด		 นี่คือชีวิตครู
          อธิปไตยใครปลอกปลิ้น                   ด้วยเล่ห์ลิ้นน่าอดสู
คนดีสิเข้ารู			ข้างขี้ครอกออกเดินซอย
            ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ		รอฟ้าคล้ำรอฝนปรอย
ชาวสวรรค์ทานอร่อย		โลกมนุษย์ขุดเผือกมัน
           เทวดามิเหลียวแล		อยู่เซ็งแซ่เสพย์สุขสันต์
ค่าคนแยกชนชั้น		กรรมาชนครูทนเดิน
            รวมพลังสร้างเกียรติยศ	  ปรากฏสู่สรรเสริญ
คำว่าครูผู้จำเริญ		ร่วมรานรบสยบอธรรม
            มิหยัดลุกยืนสู้		ค่าครูจะตกต่ำ
ที่ผ่านถือเป็นกรรม		อภัยทานสิ่งผ่านมา
           เปลี่ยนครูสู่โลกใหม่		เพื่ออธิปไตย อันล้ำค่า
เลิกกดขี่เลิกบีฑา		เลิกรอฟ้าให้สั่งการ
           เพื่อเด็กและผองไทย	ศิวิไลซ์อนันตกาล
สร้างยุคให้ลูกหลาน		ชื่นชนขานว่า ครูดี
             รู้รบรู้หลีกเลียง		รู้พอเพียงรู้หน้าที่
รู้ใครดีไม่ดี			ทลายฟ้าให้มาดิน
          คือครูเป็นผู้สร้าง                    ทำลายล้างพวกกังฉิน                                 
 สร้างฟ้าสร้างแผ่นดิน		ให้ระบือ  ด้วยมือครู
						ลุงรอง