..ขอไว้อาลัยคุณครูจูหลิง..

นางฟ้าซาตาน

..อยู่เมืองไทย..ที่ไหนก็ปลอดภัย..
เสียงสดใส..บอกไว้ด้วยความมั่นใจ..ก่อนก้าวไปตามหาฝัน
กราบเท้าลาพ่อแม่..ลาก่อนไอหมอกในดวงตะวัน
..ฉันตั้งใจจะสร้างคืนวัน..ให้เด็กน้อยเหล่านั้น..มีทางก้าวเดิน..
..วันนี้..เหลือเพียงรอยน้ำตา..
ตามทางที่ฉันก้าวมาระหกระเหิน
บุกบั่นฟันฝ่า...เหนื่อยล้าเหลือเกิน
ฉันไม่อาจเดินไปถึงจุดหมายที่ตั้งใจ
ขอหยุดพัก..เก็บลมหายใจที่มี
เป็นแสงส่องทางให้หลายชีวิต..มีวันที่สดใส
หยุดความคิดแตกแยก..รวมเป็นหนึ่ง..รวมเป็นไทย
เพื่อสิ่งที่ฉันหวังไว้..จะไม่อยู่ไกลเกิน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอไว้อาลัย..ดวงวิญญาณของคุณครูจูหลิง
ขอไว้อาลัย..ความมุ่งมั่นและความกล้าหาญของผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง
ที่ต้องจากครอบครัวไปไกลเป็นระยะทาง หลายร้อยหลายพันกิโลเมตร
ด้วยความเชื่อมั่นว่า..
จะสร้างสิ่งดีให้กับคนไทยด้วยกัน
ถึงแม้ว่า..สิ่งที่ครูตั้งใจ..ครูจะไม่ได้เห็น
แต่..
การจากไปในครั้งนี้..อาจเป็นสัญญาณเล็กๆ
ที่เปลี่ยนแปลงอะไรได้บ้างไม่มากก็น้อย
ขอให้ครูนอนหลับให้สบายนะคะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++