สิบนิ้วประณมแนบ กราบแทบ ณ เท้าทั้งสอง ใจหนึ่งนึกไตร่ตรอง พระคุณต้องกตัญญู คนหนึ่งซึ่งสอนสั่ง จวบกระทั่งมีความรู้ ให้ศิษย์ยืนหยัดอยู่ ก็เพราะครูมิใช่ใคร สังคมจะล่มค่า คำว่าครูยังยิ่งใหญ่ วิถีที่ก้าวไกล แต่ครูไซร้ใจคงเดิม ความรู้ที่ครูมี ก็ยินดีให้ศิษย์เพิ่ม ศิษย์ข้องครูพร้อมเติม เพื่อส่งเสริมศิษย์ก้าวทัน แม้เป็นเพียงเรือจ้าง ที่เขาต่างกล่าวอ้างกัน พอถึงที่หมายนั้น กี่คนกันนิกถึง"ครู"
12 ธันวาคม 2549 12:57 น. - comment id 635309
นึกถึงค่ะพี่หนูศรรก กลับบ้านไปยงได้ไปงานฌาปณกิจคุณครูที่สอนตอนประถมเลยค่ะ ระลึกถึบคุณครูเสมอค่ะ
12 ธันวาคม 2549 13:13 น. - comment id 635318
ดีมากจ้า คนที่รู้จักบุญคุณคน มักจะไม่ตกต่ำง่าย ๆ หรอกน้อยเอ๋ย
12 ธันวาคม 2549 13:40 น. - comment id 635332
ไม่เคยลืมคุณครูค่ะ เพราะก็ใกล้ชิดกับคุณครู พอสมควรค่ะ (ก็รีเป็นลูกศิษย์คนโปรดนิ)
12 ธันวาคม 2549 13:41 น. - comment id 635334
นั่นสิคะกี่คนที่นึกถึง
12 ธันวาคม 2549 13:55 น. - comment id 635339
ไม่เคยนึกหรอก.... แค่ไปหาไปคุยไปออดอ้อนอยู่ใกล้ๆทุกเวลาที่ว่าง.....
12 ธันวาคม 2549 15:12 น. - comment id 635371
นี่แหละเป็นเรื่องสำคัญนะ วันนึงก่อนนอนควรกราบให้ได้ห้าครั้ง ครั้งที่หนึ่งรำลึกถึงคุณพระพุทธเจ้า สองพระธรรม สามพระสงฆ์ สี่บิดามารดา ห้าคุณครูอุปัชฌาอาจารย์และผู้มีพระคุณทุกท่านนะจ๊ะ............
12 ธันวาคม 2549 15:14 น. - comment id 635374
นึกถึงตลอดค่ะ..นี่ก็เพิ่งไปกราบครูมาหยกๆ..
12 ธันวาคม 2549 15:59 น. - comment id 635405
ความสำเร็จเกิดขึ้นได้ด้วยใจมั่น แต่ครูนั้นมิอาจลืมแล้วเลือนหาย คอยแต่งเติมเสริมความรู้ทั้งหลากหลาย ให้ศิษย์กลายเป็นผู้รู้สู้การงาน
12 ธันวาคม 2549 16:16 น. - comment id 635418
คิดถึงพระคุณของคุณครูเสมอค่ะ นึกถึงตอนถูกตี อิอิ แค่ทำผิดระเบียบโรงเรียนนิโหน่ยเอง พอมาวันนี้รู้ตัวแล้วว่าเราผิดครูถึงตี
12 ธันวาคม 2549 16:26 น. - comment id 635432
อ่านแล้วคิดถึงคุณครูตอนประถมจัง