รัตน์กวีศรีสยามนามว่าภู่ ราชครูผู้เปรื่องเรื่องอักษร แต่งนิราศนิทานธรรมอีกคำกลอน ภาษิตสอนใจชนคนทั้งปวง เคยมีเกียรติมีศักดิ์คนรักใคร่ เคยจำลาคลาไคลไกลเมืองหลวง เคยประสบทั้งสดชื่นขมขื่นทรวง จวบจนล่วงสี่แผ่นดินสิ้นชีวา สรรค์ผลงานมากมายได้ประจักษ์ ร่วมพิทักษ์ ร่วมรำลึก ร่วมศึกษา เพื่อศาสตร์ศิลป์ไทยอยู่คู่โลกา สมฉายาศิษย์ท่านภู่ครูกวี