ในใจแม่.....ถึงลูกรัก......

White roses

ลูกจ๋าลูกโปรดจงฟังคำแม่กล่าว
ถึงเรื่องราวความในใจใคร่เฉลย
แม่ทนทุกข์สักเพียงไรไม่บ่นเลย
เพราะทรามเชยตัวเจ้า..คอยเข้าใจ
แม่รักเจ้าเพียงไร..ใจเจ้ารู้
เฝ้าชื่นชูดูแลเจ้าจนเติบใหญ่
ทะนุถนอมกล่อมเกลี้ยงเพียงดวงใจ
เจ็บป่วยไข้..แม่ยิ่งเจ็บเหน็บอุรา
พ่อของเจ้าทิ้งห่างไปต่างหน
แม่เหมือนคนหมดความหมายไร้คุณค่า
พ่อไม่เคยเห็นแม่อยู่ในสายตา
จึงไขว่คว้าหาหญิงใหม่ไว้คอยเคลีย
ทิ้งให้เราแม่ลูกคอยอยู่บ้าน...
ทิ้งการงาน..คอยดูแลหน้าที่เสีย...
แม่ปวดร้าวหัวใจแสนอ่อนเพลีย
ลูกต้องเสียกำลังใจเสมอมา
แม่กลายเป็น..คนผิดไปในที่สุด
ทำอะไรล้วน..สะดุดมีปัญหา
ดูขัดข้อง..ขัดขวางในสายตา
ราวกับว่า..โกรธเกลียดกันนานนับปี
โน่นไม่ถูก..นี่ไม่ใช่..อะไรหนอ..
โน่นไม่พอ..นี่มากไป..อะไรนี่..
ไม่เข้าท่า..ขัดข้องไปเสียทุกที..
แล้วอย่างนี้..ลูกมองเห็นเป็นเช่นไร
พ่อของเจ้าเปลี่ยนไปมากจากวันก่อน
ไม่นึกย้อนถึงอดีตอันสดใส
พ่อลืมเจ้า..กับแม่..แน่แก่ใจ
ลืมสายใย..ลืมสัมพันธ์..ลืมสัญญา
พ่อเขามีคนใหม่ที่รักยิ่ง
จึงทอดทิ้ง..แม่ไป..ไม่ใฝ่หา
แม่จึงขอจบเรื่องราวเก่าก่อนมา
หยุดเวลา..หยุดความช้ำ..น้ำตานอง
ให้เวรกรรมจบลงที่ตรงนี้
จบความรัก..ที่ล้วนมี..ความเศร้าหมอง
ขอจากไปให้พ่อเจ้า..ได้สมปอง
กับคู่ครอง..ที่เขารักอย่างจริงใจ
แม่จะเป็นกำลังใจ..ต่อไปนี้
ขอลูกมี"อนาคต"อันสดใส..
หมั่นศึกษา..หาความรู้..มองการณ์ไกล..
เพื่อเส้นชัย..เพื่อความฝัน..อันงดงาม...