ว.ธีรรัตน์

1 สิงหาคม 2549 01:23 น. - comment id 594218

เยี่ยมในการใช้สัมผัสคำกลอน และถ้อยคำ
แต่สื่อความหมายน้อยไปนิด 

นครา ประไพพงศ์

1 สิงหาคม 2549 01:23 น. - comment id 594219

เยี่ยมมากครับ......
สะท้อนอารมณ์ของผุ้เขียน..
ได้น่ารักครับ

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

1 สิงหาคม 2549 09:58 น. - comment id 594252

ดาริกาดาษดื่นเป็นหมื่นดวง
ที่หล่นล่วงพุ่งไต้กลายเป็นผี
เช่นหญิงสาวคราวรุ่นดรุณี
ไม่กี่ปีโทรมทรุดลงมุดดิน

ไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่ยืนยงแม้แต่ดาว

แก้วประเสริฐ

1 สิงหาคม 2549 11:46 น. - comment id 594290

        ชีวิตคนเราหากจะเปรียบดุจดวงดาวก็ไม่ผิดนัก
เพราะบางครั้งก็กระพริบแสงแวววาวแล้วก็หรุบหรู่
จนถึงล่วงหล่นจากฟ้า หากเราคำนึงพิจารณาแล้ว
ก็จะเห็นซึ่งแก่นธรรมอันแท้จริงดุจบุบผาเริ่มต้น
แล้วก็ถึงกาลเวลาย่อมล่วงโรยเป็นธรรมดา
      มาเยี่ยมครับอย่างน้อยก็บรรเทาเหงาได้นิดๆหน่อยๆ
ครับ

                 แก้วประเสริฐ.

ไรไก่

1 สิงหาคม 2549 12:26 น. - comment id 594299

แวะมาอยู่เป็นเพื่อนยามเหงาจ้า

แมงกุ๊ดจี่

1 สิงหาคม 2549 16:16 น. - comment id 594373

แวะมาทักทายค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

จูกัดเหลียง

16 สิงหาคม 2549 12:05 น. - comment id 597914

แม้โลกนี้สิ้นแสงแรงอาทิตย์
ไม่มืดมิดเพราะดาราเวหาหน

นายดอกไม้

5 กันยายน 2549 01:11 น. - comment id 603533

อากาศ

2 มกราคม 2550 15:24 น. - comment id 642486

ดาวดวงเล็กส่องแสงที่สุดฟ้า
ไกลลิบตาเหว่ว้าใช่อับแสง
เป็นมณีเรืองรองไม่อ่อนแรง
ดังสวรรค์ที่ยลยินในนิยาย

หาผู้รู้สู่ทาง ณ ปลายฟ้า
ธารดาราช้างเผือกดั่งเส้นสาย
ตามรุ้งงามทอดผ่านแม้เปรี่ยวกาย
ดั่งจันทร์ฉายนำสู่ดาริกา

งามแท้วาบวาว  มณีเด่น
นพคุณเหลืองอ่อนเช่นค้นหา
งามนักยามเจ้าเพียงปลายตา
ดาริกาพร่างพราวสกาวใจ

ร้อยดวงล้อมรอบอยากใกล้ชิด
โคจรแนบสนิทมอบรักไว้
เพียงเจ้าตื่นกลัวเพราะเร็วไป
ยลยินมิรักตอบเพราะกลัวใจ