สงสาร ฟ้า จัง..

ผู้ชายคนเดิม

> ..รู้อะไรไหม..เจ้าท้องฟ้า 
ฉันอิจฉาแกนะ..ที่ไม่เคยเงียบเหงา 
ทั้งพระอาทิตย์ พระจันทร์ แล้วก็ดวงดาว 
อีกทั้งก้อนเมฆสีขาว..คอยอยู่เป็นเพื่อนแสนดี 
. 
ก็ต้องขอบใจแกเช่นกัน 
ที่มีที่ว่างให้ความรู้สึกของฉัน ..และดวงตาคู่นี้ 
มองแกทีไร..เป็นได้เรื่องทุกที 
ไม่รู้..ความคิดถึง ความซึ้ง ความเหงา มันมาจากไหนกันนี่... 
............เยอะแยะไปหมดเลย 
. 
สงสารแกเหมือนกันนะ.. 
ป่านนี้ ขยะ ความรู้สึก..ที่ถูกคนเมินเฉย 
คงเกลื่อนไปทั่ว..ชัวร์ ..เค้าฝากแล้วก็ฝากเลย 
สงสัย..วิ่งชนพระจันทร์ - ดวงดาวจนเคย...แล้วกระมัง 
. 
ไม่ว่าจะ ความคิดถึง หรือ ห่วงใย 
แกคงรับปากจนเบื่อแล้วใช่ไหม..ที่ใครเขาฝากบ่อยครั้ง 
เฮ้อ...สงสารนะ สงสารแกจัง 
นี่ถ้าเอามารีไซเคิลเป็นพลัง..สร้างสรรโลกได้ใหม่ คงจะดี 
. 
พระอาทิตย์ พระจันทร์...ได้ยินฉันหรือเปล่า 
แล้วท้องฟ้า -ดวงดาว -เมฆขาว .. ฟังอยู่ใช่ไหมนี่ 
ถ้าหากวันใด พวกแกหายไป..ฉันจะทำไงดี 
ความรู้สึกคงท่วมท้นโลกใบนี้ .. คิดดูอีกที น่าขอบคุณพวกแกจริง-จริง 
-------------------------------------------------------------------- 
..พอดีเมื่อคืน เปิดหน้าต่างห้องนอน 
แล้วนั่งมองฟ้าอยู่พักใหญ่ ๆ พร้อมกับการเขียนบันทึก 
ความคิดถึง ..ถึงใครหลาย ๆ คนก็เกิดขึ้นมา 
และถูกบรรยายเป็นตัวหนังสือในสมุดบันทึกแล้วเช่นกัน 
..จน.......ง่วง 
..และ......หลับ 
..จน...ตื่น (อีกรอบ) 
ทั้งหมด....ก็อยากจะขอบคุณเพื่อน ๆ บนท้องฟ้าไกล ๆ นั่นจริง ๆ เลย 
คิดถึงทึกคนครับ 
^___^