รักที่ถูกลืม(สุนทรภู่)

อาภาภัส

รักที่ถูกลืม                    โดย  อาภาภัส ทรัพย์คง
                                                                       .........  ศรีเอย
                                                      ใครต่างเคยจดจำคำเล่าขาน
                                                      ตั้งแต่ครั้งเบื้องบุราณกาล
                                                      อักษราหวานอ่อนถ้อยร้อยวาที
                                                       จะโศกอื่นหมื่นแสนไม่แน่นหนัก
                                                       เหมือนจากรักขวัญตามารศรี
                                                       คราสยามล่วงกว่าสองร้อยปี
                                                       ชื่อท่านนี้ไยป่นปนมัวเมา
                                                       ยี่สิบหกมิถุนาชราหรือ
                                                       จึงได้ถือเป็นวันอันขลาดเขลา
                                                       สิ่งเสพย์ติดชิดเองโง่งมเงา
                                                       หลงสิ่งเร้าเข้าออกต้องลอกเอง
                                                      ชาติไทยนี้ดีจริงหยิ่งในเกียรติ์
                                                      ไยยัดเยียดเลวล่มมาข่มเหง
                                                       กลบตัวฝังรั้งถอยอย่างกลัวเกรง
                                                       ชาตินักเลงรู้สู้กู้แทนคุณ
                                                       กี่ชั่วโคตรกี่ร้อยโกฐที่วางตั้ง
                                                       แม้นพลาดพลั้งยังเรียนเพื่อเกื้อหนุน
                                                       ให้มียศมีศักดิ์มีตระกูล
                                                       อ่านกลอนสุนทรสอนตอนอ่อนวัย
                                                       คราเมื่อศรีนิราศภูเขาทอง
                                                       ล่องลำคลองธารากระจ่างใส
                                                       มีคำกลอนวอนเว้าให้เข้าใจ
                                                       หากเกิดใหม่อายุยืนหมื่นปีเกิน
                                                       ท่านตั้งจิตเมื่อถึงประโคนปัก
                                                       ชนตระหนักเสาหินแดนถิ่นเถิน
                                                       ลุตอนนี้ผลักหลักแนวดำเนิน 
                                                        ต่างมองเมินลืมสิ้นซึ่งวิญญา
                                                         ภาษาไทยของไทยเพื่อไทยคง
                                                        ชาติดำรงตรงแก่นแกนศึกษา
                                                         รู้อะไรไม่สู้รู้วิชา
                                                         ดื่มสุราไม่รอดต้องวอดวาย
                                                        เสียดายนักปลักตมที่ถมทับ
                                                        กลับทิ้งลับสับตัวหัวใจสลาย
                                                         ภาษาพ่อภาษาแม่พูดแล้วอาย
                                                         ภาษาควายตามก้นก่นว่างาม
                                                         สุนทรกล่าวเรื่องเหล้าเมาแล้วเปลี่ยน
                                                        ยุคนี้เพี้ยนกว่าศรีดูหยาบหยาม
                                                        พันธุ์ผสมชมเท่ห์ชวนกันตาม
                                                        แท้ลายครามโดนฉกยกไปครอง
                                                        เมาสนิทมิดมอดจอดบางจาก
                                                        ทั้งพลัดพรากลืมตนให้หม่นหมอง
                                                        แผ่นดินนี้ลูกหลานไทยเกี่ยวดอง
                                                        จงตริตรองกรองภาษากล้ายืนยง
                                                        รักจะเลิศเชิดชูบรรพชน
                                                        สมควร คน วาจา พญาหงส์
                                                        อย่าลืม รัก ฟูมฟัก รักษาวงศ์
                                                        สิ่งบอกบ่ง คงค่า ภาษาไทย
                                                         ๒๖ มิถุนา ณ ครานี้
                                                         จงพึงมี ปัญญา ชี้ ขานไข
                                                         สุนทรภู่บรมครูกวีไกล
                                                      กราบท่านไซร้ แล้วสำเหนียก เรียกไทยคืน
                                                         ลืมยามหลับลับล่วงพอถ่วงถอน
                                                         แต่อย่าหย่อนขุดรากกระชากขืน
                                                         รีบเร่งย้ำนำไทยให้ต่อตื่น
                                                         รักระรื่นชื่นใจ ไทยทั้งนั้น
       26 มิถุนายน 2549   พระประแดง 19/8 หมู่ 17 ต.บางหญ้าแพรก อ.พระประแดง  จ. สมุทรปราการ				
comments powered by Disqus
  • อาภาภัส

    26 มิถุนายน 2549 14:12 น. - comment id 586369

    เรียนผู้ที่มาอ่าน เมื่ออ่านแล้ว อย่าคิดเกินว่าผู้เขียนตั้งใจจะติว่า แต่สำนึกได้ว่าวันนี้วันเกิดท่านสุนทรภู่ จึงแวะมาอ่านที่ไทยโพม แต่ไม่มี เลยเขียน แม้จะไม่งาม แต่เพราะอยากเห็นสิ่งงาม  เดี๋ยวนี้จะเขียนงานเก็บไว้ในเครื่องจึงไม่ค่อยได้เข้ามาที่ไทยโพม  ยังรักภาษาไทยอยู่เสมอ
  • ห้วงคำนึง

    26 มิถุนายน 2549 14:26 น. - comment id 586379

    iบทราบครับ  ผมเป็นคนหนึ่งที่จะไม่ทำให้กวีไทยอาบัติไปแน่
  • อาภาภัส

    26 มิถุนายน 2549 14:40 น. - comment id 586389

    ขอบคุณ คุณห้วง มากนะ
    ห้วงอะไรรู้ไหมที่ใครชอบ
    จงรีบตอบคำถามยามนี้หนอ
    ใบ้สักนิดเชยชิดและตัดพ้อ
    บางทีรองอหงอ ..จนแก่ตาย
    อิอิ
  • กบนั่งฝัน

    26 มิถุนายน 2549 19:39 น. - comment id 586481

    แพรวาเชื่อค่ะ ว่าไม่มีใครที่จะลืมท่านได้ ส่วนเรื่องภาษาไทยยังไงพวกเราในที่นี้คงไม่มีใครทำลายมันแน่ค่ะ 11.gif
  • เดือนไร้เงา

    26 มิถุนายน 2549 19:59 น. - comment id 586485

    
    ไม่มีใครลืมท่านครูไปได้หรอกค่ะ
    ยังรำลึกถึงคุณท่านเสมอ
    
    ขอน้อมกายใจสดุดีกวีเอกของไทยและของโลกค่ะ
    
    29.gif29.gif29.gif
  • ทิกิ_tiki_4895 unlogged in

    26 มิถุนายน 2549 20:49 น. - comment id 586494

    มาร่วมรำลึกถึงอย่างยิ่งยวดค่ะ
  • อาภาภัส

    27 มิถุนายน 2549 13:58 น. - comment id 586679

    วันนี้แวะมาอีกแล้ว มาขอบคุณ คุณ แพร คุณเดือน คุณ ทิกิ สวยหวานๆแบบไทยๆทั้งนั้น

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน