..๏ เ จ้ า บ อ ก จ ะ ล ง ใ ต้ ไ ป เ ป็ น ค รู ทั้ ง ที่ อ ยู่ แ ด น ไ ก ล ไ ป ต่ า ง ถิ่ น แ ผ่ น ดิ น ใ ต้ เ ป็ น ไ ฟ แ ม่ ไ ด้ ยิ น เ จ้ า อ ยู่ กิ น อ ย่ า ง ไ ร ใ ห้ ร ะ วั ง เ จ้ า อ า ส า เ ป็ น ค รู แ ม่ รู้ ดี เ พื่ อ ส ร้ า ง เ กี ย ร ติ แ ล ะ ศ รี อ ย่ า ง ที่ ห วั ง วิ ห ค น้ อ ย พ ลั ด พ ร า ก บิ น จ า ก รั ง แ ม่ อ ยู่ ห ลั ง ห ง อ ย เ ห ง า ร อ เ จ้ า คื น ก ร ะ ทั่ ง ข่ า ว ว า น นี้ เ จ้ า มี ภั ย แ ม่ ร่ำ ไ ห้ อ ก ต ร ม สุ ด ข ม ขื่ น ร่ า ง ข อ ง เ จ้ า บ อ บ ช้ำ แ ม่ ก ล้ำ ก ลื น ไ ม่ อ า จ ฝื น แ ส ร้ ง สุ ข เ ห มื อ น ทุ ก ค รา เ จ้ า ไ ม่ อ า จ ลุ ก อ้ อ น ดั่ ง ก่ อ น เ ก่ า แ ม่ แ ส น เ ศ ร้ า เ จี ย น ต า ย ค ล้ า ย ดั่ ง ว่ า ห า ก เ จ็ บ นั้ น แ ท น ไ ด้ ใ น พ ริ บ ต า - แ ม่ จั ก ม า แ บ ก รั บ ค ว า ม ยั บ เ ยิ น เ จ้ า จ ะ รู้ บ้ า ง ไ ห ม หั ว ใ จ แ ม่ มั น ย่ำ แ ย่ ป ว ด ร้ า ว เ กิ น ก ล่ า ว เ ก ริ่ น ป า ฏิ ห า ริ ย์ ใ ด ห น อ แ ม่ ข อ เ ชิ ญ แ ม่ เ จ็ บ เ กิ น ดั บ ดิ้ น ยั ง ยิ น ย อ ม ๚ะ๛
อัลมิตรา 23 พ.ค. 2549 23:00 น. - ID 89546 
1788
7
0
24 พฤษภาคม 2549 01:17 น. - comment id 579226
อัลมิตรา เขียน (หัวอกแม่) :- เ จ้ า จ ะ รู้ บ้ า ง ไ ห ม หั ว ใ จ แ ม่ มั น ย่ำ แ ย่ ป ว ด ร้ า ว เ กิ น ก ล่ า ว เ ก ริ่ น ป า ฏิ ห า ริ ย์ ใ ด ห น อ แ ม่ ข อ เ ชิ ญ แ ม่ เ จ็ บ เ กิ น ดั บ ดิ้ น ยั ง ยิ น ย อ ม ๚ะ๛ ---------------------- กราบแม่ ---------------------- ลูกเอาความเสียสละบูชาแม่ ผู้เผื่อแผ่ชีวิตจิตใจพร้อม หวังเห็นลูกเติบใหญ่ใจไม่ตรมตรอม จึงถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมา แม่เคยพร่ำย้ำสอนก่อนนอนหลับ ค่าคนนับที่งานการศึกษา อีกทั้งความเสียสละพัฒนา รวมจรรยาสั่งสมสมค่าคน ก่อนจะลาสู่ใต้ใจหดหู เหมือนล่วงรู้ชะตาพาใจหม่น ได้เตรียมจิตคิดครวญทบทวนกมล อุทิศตนเพื่อเยาวชนพลี ลูกทำตามตั้งใจที่ใฝ่ฝัน รู้สักวันต้องตายไม่อาจหนี ก่อนจะจากพรากไกลได้ทำดี เพียงเท่านี้ภูมิใจในชีวา ชีวิตนี้มิฝันอันใดแล้ว ขอแม่แก้วพ่อขวัญมั่นในค่า คุณความดีที่ลูกสั่งมา ขอบูชาพระคุณการุณย์นำ สิ่งศักดิ์ใดใดที่ในหล้า น้อมวันทาคุ้มครองปกป้องค้ำ แม่พ่อผู้ปูทางแบบอย่างจำ อย่าร้องร่ำกรรมเก่ามาเอาคืน ---------------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๔๙ ขอแสดงความเสียใจและเห็นใจกับทุกชีวิตที่ประสบภัย หวังว่า เหตุการณ์ครั้งนี้ จะเป็นภาพสะท้อนให้ทุกคนหันหน้าเข้ามาสามัคคีกันมากขึ้น ปีนี้เป็นปีครองราชสมบัติครบ ๖๐ ปี ขอร่มพระบารมีจงคุ้มครองผองไทยทั่วทุกภาค สิ่งใดที่นักปราชญ์สรรเสริญว่าเป็นบุญ ที่ทุกคนได้ร่วมกันกระทำ ขอถวายเป็นพระราชกุศล และมอบเป็นพรมงคลแด่ คุณครูจูหลง และผู้ประสบภัยทุกคน
24 พฤษภาคม 2549 01:47 น. - comment id 579231
คุณครูจูหลิง ----------------- คนทั้งโลกโศกเศร้าคละเคล้าทุกข์ มิเป็นสุขเพราะเห็นการเข่นฆ่า เห็นแม่พิมพ์อิ่มอุ่นหนุนวิชา ถูกบีฑาครานี้ฝีมือใคร อำนาจการแก่งแย่งรุนแรงนัก คนที่รักสันติที่แดนใต้ ต้องเป็นเหยื่อเพื่อหลอมรวมพร้อมใจ อีกเท่าไรจึงจะสามัคคี ครูอาสาอีกมากต้องพรากถิ่น เหมือนหยดน้ำหลั่งรินในถิ่นที่ ดับความร้อนผ่อนคลายร้ายเป็นดี กลับต้องมีอันตรายในชีวัน ขอผองไทยใต้หล้าลืมตาเถิด เราร่วมเกิดใต้ธงไตรรงค์กั้น ลุกขึ้นมาสมัครรักใคร่กัน ดุจดั่งบรรพชนทนสู้มา รวมพลังแรงใจไทยทั้งชาติ เพื่อประกาศคุณครูชูคุณค่า ร่วมกระตุ้นหนุนเกื้อเพื่อประชา ได้หันหน้าปรองดองเถิดผองชน ครูจูหลิงนิ่งไปอย่าได้เศร้า ผองพวกเราจักทำย้ำฝึกฝน กระตุ้นเตือนเพื่อนผองปัญญาชน ดั่งสายชลหล่นรินทั่วถิ่นไทย พระไตรรัตน์ฉัตรร่มปกห่มฟ้า น้อมบุญญานุภาพอาบรดให้ บารมีพ่อหลวงทรงห่วงใย รวมพรชัยศักดิ์สิทธิ์ห่มจิตเธอ อยู่ก็ดีพลีชนม์เพื่อคนยาก เมื่อต้องจากผลดีนี้เสนอ ขอกุศลผลบุญหนุนให้เจอ ดีเสมอทุกทิวาราตรีกาล --------------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ขอเป็นอีกหนึ่งแรงกำลังใจให้ \"ครูจูหลิง\"
24 พฤษภาคม 2549 02:25 น. - comment id 579236
เขาย่ำจนหนำเท้า ครูของเราแหลกลงดิน เลือดปนน้ำตาริน หมดสติไม่รู้ตัว ยากไร้ใครช่วยเหลือ เข้าโอบเอื้อมาพันพัว ห้ามปรามความน่ากลัว ก่อนสัตว์ร้ายได้กระทำ สงสารเจ้าเด็กน้อย ตั้งตาคอยเรียนประจำ ฤๅเป็นเพราะเวรกรรม ต้องเติบโตอย่างโง่งม ไร้ครูผู้มาสอน กรรมยอกย้อนสู่สังคม ภาคใต้ไห้ระทม จักโศกศัลย์นิรันดร์กาล ครูเอยครูจูหลิง อีกหนึ่งหญิงครูกล้าหาญ จากบ้านมาทำงาน ด้วยศรัทธาคำว่าครู ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ช่วยชีวิตโอบอุ้มชู ให้เธอตื่นมาดู คนห่วงใยทั้งธรณี เทอดครูผู้หาญกล้า เปี่ยมคุณค่าผู้ยอมพลี แม้รู้ว่าภัยมี ยังศรัทธาคำว่าครู
24 พฤษภาคม 2549 07:45 น. - comment id 579253
.. เรนอรุณสวัสดิ์พี่อัลมินะคะ..
.. ตอนนี้เรนคิดถึงแม่..
24 พฤษภาคม 2549 09:18 น. - comment id 579285
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ คิดถึงแม่จังนะค่ะ
24 พฤษภาคม 2549 09:30 น. - comment id 579290
คุณธรรมคำนั้นฝั่งดวงจิต ครูจึงคิดศิษย์คือจุดมุ่งหมาย ถึงลำบากตรากตรำทั้งใจกาย เด้กหลากหลายหมายใจได้เล่าเรียน ครูยอมลำบากเพื่อเด็กเป็นอนาคตของชาติ ให้เป็นคนดีของสังคม
24 พฤษภาคม 2549 10:27 น. - comment id 579303
พ่อข้าฯถูกลากไปหมกในถัง ปู่ข้าฯยังตกใจนั่งใบ้บ้า แม่ข้าฯสุดชอกช้ำหลั่งน้ำตา แค้นของข้าฯสาหัสอัดแน่นใน พี่น้องข้าฯอีกเล่าเจ้าก็รู้ อกต้องพรุนเป็นรูปืนกรูใส่ ทั้งกรือเซะล้นหลากศพตากใบ ทุกข์ของใครเทียมข้าฯขอฆ่ามัน ในเมื่อมีไฟทรามลามท่วมชาติ เอน็จอนาถก็ล้วนสมควรนั่น ร้องขอความเห็นใจทำไมกัน เพราะต่างชั้นต่างชนบนแผ่นดิน ไฟแค้นข้าฯร้อนรุมสุมแน่นอก ข้าฯจะพกตลอดไปไม่สูญสิ้น หยดน้ำตาของใครไหลหลั่งริน ข้าฯไม่ยินไม่เหลือบแลแม้แต่น้อย .............................................................. พี่สาวข้าฯเป็นครูอยู่โรงเรียน เอ็งกลับเพี้ยนจับไปหมายเข่นฆ่า เสียงร่ำไห้วิงวอนอ้อนเมตตา เอ็งเป็นบ้าหรือไรจึงไม่ยิน แค้นของเอ็งแค่ไหนข้าฯไม่รู้ แต่พี่ข้าฯเป็นครูอยู่ต่างถิ่น สอนศิลปะเช้าค่ำเพื่อทำกิน พี่ข้าฯหมิ่นใครเขาไม่เข้าใจ แค้นเอ็งสุมแน่นอกพกตลอด ข้าฯเสือกสอดสักความคิดถามไถ่ อันเพลิงแค้นมอดม้วยดับด้วยไฟ ? เพราะเหตุใดมิกระทำด้วยน้ำเย็น แผ่นดินไร้ความสุขทุกข์ท่วมท้น เพราะต่างคนต่างหาเรื่องฆ่าเข่น มันถูกต้องหรือไรคิดให้เป็น ตายเพื่อเซ่นศาสน์ไหนใจตรองเทอญ
24 พฤษภาคม 2549 10:29 น. - comment id 579304
ชีวิตครูแสนยากเข็ญ ทำไมถึงโหดร้ายกันนัก เธอเกี่ยวอะไรด้วย ขอให้คุณพระคุ้มครองคนดีครับ
24 พฤษภาคม 2549 11:09 น. - comment id 579315
อัลมิตรา เขียน :- ไฟแค้นข้าฯร้อนรุมสุมแน่นอก ข้าฯจะพกตลอดไปไม่สูญสิ้น หยดน้ำตาของใครไหลหลั่งริน ข้าฯไม่ยินไม่เหลือบแลแม้แต่น้อย ------------------ วงเวร-วงเวียน ------------------ แต่ละคนพ่นแค้นแสนสาหัส หากจะงัดเรื่องเก่าเหมือนท่าต่อย มิจบสิ้นดอกเพื่อนเสมือนคอย หากมิถอยคงเหมือนหนังโปรดชั่งใจ ธรรมชาติเคียวแค้นที่แน่นอก หากสาธกมากล่าวท้าวความใหม่ มีอันต้องฆ่าฟันอีกบัลลัย ขอโปรดได้ตรึกตรองพี่น้องกัน เหมือนงูเห่าและพังพอนคราก่อนเพื่อน เปรียบเสมือนไม้สะคร้อกับหมีนั่น อีกนางแมวและไก่เวรผูกพัน แต่บางบรรพ์กล่าวไว้ในพิจารณ์ มีนิทานชาดกสาธกไว้ หากสนใจศึกษามหาศาล ถ้าจองเวรเรื่อยไปไกลเนิ่นนาน อวสานไม่มีปราชญ์ชี้มา ----------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒๔ พฤษภาคม ๒๕๔๙ -------------------------------------------- อัลมิตรา เขียน :- แผ่นดินไร้ความสุขทุกข์ท่วมท้น เพราะต่างคนต่างหาเรื่องฆ่าเข่น มันถูกต้องหรือไรคิดให้เป็น ตายเพื่อเซ่นศาสน์ไหนใจตรองเทอญ ------------------- กงกรรม-กงเกวียน ----------------- มิมีศาสน์ใดดอกบอกล้างโลก เพราะทุกข์โศกทุกถ้วนล้วนขัดเขิน วัฒนาภายนอกบอกเจริญ ใจดุ่มเดินสู่ห่วงบ่วงเวรกรรม ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ใดไม่หมดสิ้น เหยียบจมดินเข่นฆ่าว่าใจหนำ อนุชนคนรุ่นหลังยังจดจำ สักวันทำกลับคืนผืนเลือดนอง ใครเล่าพบจบเป็นการเข่นฆ่า เว้นบีฑาอภัยฝึกใจผ่อง เรื่องใหญ่โตอโสสิมีครรลอง พาเผ่าผองพ้นภัยในโลกา แสนยากยิ่งสิ่งไม่เคยใฝ่คิด สุดฝืนจิตช้ำใจอยากไปฆ่า แม้ปลิดชีพเขาได้ในพริบตา ก็ชื่อว่าก่อเวรใหม่ให้แค้นเคือง ---------------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
24 พฤษภาคม 2549 11:51 น. - comment id 579322
ขอให้ความดีคุ้มครองคุณครูของับ \" ธรรมะ ย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม \" อย่างน้อยๆการปฏิบัติหน้าที่คุณครู ก้อเป็นการปฏิบัติธรรมอย่างนึง และสวรรค์ก้ออยู่ในใจคุณครูอยู่ตลอดเวลาแล้วง่ะงับ \" God blass U ขอพระเจ้าอวยพระพร \"
24 พฤษภาคม 2549 12:45 น. - comment id 579328
มันเลือกเอาเฉพาะครูคนต่างถิ่นครูคนใต้อีกหลายคนมันเว้น ชี้ให้เห็นความจงใจ ผู้หญิง เป็นกำลังสำคัญของพวกมันที่เรามักจะมองข้าม ผู้หญิงเป็นผู้ปลุกระดม สั่งการดังที่ได้เห็นมาหลายครั้งหลายครา...
24 พฤษภาคม 2549 14:14 น. - comment id 579345
24 พฤษภาคม 2549 15:50 น. - comment id 579352
น้ำตาข้าฯรินไหลใครช่วยเช็ด ? เจ็บจนเข็ดจดจำจึงย้ำว่า ต้องใช้เลือดอีกข้างล้างพสุธา ขอเข่นฆ่าให้ตายตกตามกัน คำวิงวอนใดใดข้าฯไม่สน จะทุรนอย่างไรยังใคร่บั่น สายตาเจ้าสับสนยามโดนฑัณท์ คำตอบนั้นข้าฯนี้ไม่ชี้แจง ใต้จะเดือดเลือดพล่านตำนานกล่าว ร้อยเรื่องราวก่นด่ามาแถลง ความคิดคนดาษดื่นหมื่นตะแบง ข้าฯจักแช่งให้ฉิบหายวอดวายตาม แผ่นดินนี้โคตรเหง้าข้าฯเข้าอยู่ ในอดีตข้าฯรู้ผู้คนหยาม บัดนี้ข้าฯจะสร้างชื่อให้ลือนาม อย่าคิดห้ามป่วยการข้าฯขานคำ ........................................................... ทำไมคิดแบ่งแยกให้แตกต่าง เรื่องบาดหมางกาลก่อนเฝ้าย้อนพร่ำ ประวัติศาสตร์เลวร้ายหมายจดจำ ความสุขล้ำยุคใหม่เอ็งไม่มี โคตรเหง้าเอ็งข้าฯรู้อยู่ถิ่นไทย กระทั่งเอ็งเติบใหญ่ในวันนี้ แต่เอ็งก่อเรื่องทรามความอัปรีย์ ปราศศักดิ์ศรีดุจสัตว์ช่างขัดตา พี่สาวข้าฯกระทำใดให้เคืองแค้น โทษหมื่นแสนจึงประดังคล้ายดั่งว่า เอ็งจงใจประหารให้วายชีวา หรือเพื่อสาอารมณ์สมใจตน เอ็งไม่ตอบใดใดนัยชัดแจ้ง น้ำใจเอ็งเหือดแห้งจากแห่งหน คงลืมว่าพี่ข้าฯนี้นี่ก็คน กระดูกป่นแล้วใครชดใช้คืน
24 พฤษภาคม 2549 20:28 น. - comment id 579385
หัวอกแม้ร้าวลึกนึกขื่นขม ใจระบมปวดปร่ากายาสั่น สัตว์นรกรุมทำลายลูกได้นั้น ขอให้มันตกนรกห้วงเหวอเวจี ขอพรพระช่วยคุ้มภัยให้กับลูก ความดีช่วยให้หมดทุกข์แสนสุขสันต์ ขอให้ฟื้นแข็มแข็งในเร็ววัน มาสานฝันวิญญาณครูอยู่ต่อไป
24 พฤษภาคม 2549 20:39 น. - comment id 579388
คนที่ทําคงจะนั่งดูอยู่ ชั่วริงๆทําให้คนๆเดียวบาดเจ็บไม่พอพาลทําคนอื่นเจ็บใจไปด้วย
24 พฤษภาคม 2549 22:27 น. - comment id 579417
ขอคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก..และขออัญเชิญบารมีของพ่อขุนเม็งรายมหาราชผู้สร้างเมืองเชียงรายจงดลบันดาลให้..ครูจูหลิงผู้เป็นลูกหลานของพ่อขุนเม็งรายจงปลอดภัยจากเคราะห์กรรมครั้งนี้..และกลับมาทำหน้าที่แม่พิมพ์ของชาติต่อไป.... ปาฏิหารย์แม้นหนึ่งน้อย.................นำพา ขอหมู่เทพกรุณา............................สักครั้ง อย่าด่วนพรากชีวา........................ลับล่วง โปรดเมตตาเหนี่ยวรั้ง..................อยู่ให้ยืนยาว
25 พฤษภาคม 2549 09:33 น. - comment id 579489
27 พฤษภาคม 2549 11:16 น. - comment id 579936
นั่งอ่านกระทู้ของตัวเองมานานพอควร ในคราวที่ความรู้สึกรวดร้าวมันจุกอก การที่ได้เขียนบ้าง และหวังที่จะผ่อนคลาย แต่ข่าวคราวที่ติดตามด้วยความเป็นห่วง..ต่อชะตากรรมของครู ยังไม่มีอะไรคืบหน้าในทางที่ดี .. ครูยังไม่ปลอดภัย หลายคนเขียนให้ครู อัลมิตราเองก็เช่นกัน อาจจะแตกต่างจากคนอื่น ตรงที่อัลมิตราเขียนหัวใจของผู้หญิงชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่ง .. ผู้หญิงคนนั้นได้กล่าวผ่านสื่อให้ใครต่อใครรับทราบว่า อยากให้คนที่ทำร้าย กลับตัวเป็นคนดี อย่าได้ไปทำอย่างนี้กับใครอีก.. การที่ใครสักคน มองเห็นผู้ที่เรารักสุดหัวใจนั้น ถูกทำร้ายอย่างเหี้ยมโหด มันเจ็บปวดสาหัสมากนัก .. ถ้ามีตัวตายตัวแทนได้ ย่อมยอมเสียสละ ให้ตนเองรับผลแทน อาจจะต่างมุม ที่ใครต่อใครคิด .. เลือดต้องล้างด้วยเลือด .. ตาต่อตา ฟันต่อฟัน .. สังคมที่ไม่สงบสุข ก็คงเป็นที่ใครต่อใครที่คิดแบบนี้ มีฐานทางจิตใจต่ำ และเมื่อเทียบกับหัวใจแม่ของผู้หญิงชาวบ้านธรรมดาคนนั้น คงต่างราว ฟ้า-ดิน หนึ่งอาลัยในชะตา ความปวดปร่าล้นทวี มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
29 พฤษภาคม 2549 01:44 น. - comment id 580180
29 พฤษภาคม 2549 07:20 น. - comment id 580202
เมื่อหัวใจตั้งใจอยากจะทำ อย่าหมายคำว่าจะรู้ชั่วถูกผิด มีแต่เสียงสำเหนียกร้องก้องให้คิด ทำแล้วผิดเหตุไฉนทำคล้ายเดิม ..... คุณอัลมิตรา ตอบโต้หัวใจตนเองได้อย่างลึกซึ้งมากค่ะ อยากให้รวมบทกลอนนี้ ส่งลงหนังสือพิมพ์ให้คนได้อ่านเยอะๆ.. ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ชี้ไม่ได้ว่าใครถูกหรือผิดจริงๆหรอกนะ ทุกอย่างล้วนมีเหตุที่มา ที่เป็น และที่ไป คนที่บอบช้ำที่สุด คือคนต่อๆไป ที่ไม่เคยมีส่วนเกี่ยวข้องเลย โลกทุกวันนี้เหลือเพียงแต่ความหวังและปาฏิหารย์ แห่งความสงบสุขเท่านั้น กระมัง ..... อย่าหมองเศร้าและปวดร้าวกันมากนักเลยนะคะ ทุกอย่างต้องดำเนินต่อไป คงมีแต่ตัวเราเท่านั้นที่จะเลือกได้ว่าควรจะทำอะไร ... คิดถึงเพลง imagine ของ จอห์น เลนนอน ค่ะ ขอมอบให้คุณอัลมิตรา และเพื่อนไทยโพเอม. ทุกคนนะคะ
29 พฤษภาคม 2549 17:15 น. - comment id 580391
จินตนาการเถิดว่าเวลานี้ จักไม่มีสรวงสวรรค์ตระการไหน มันง่ายนักหากเธอมิเผลอใจ ครั้นจิตใฝ่ฟันฝ่าพยายาม จินตนาการเถิดว่าเวลานี้ จักไม่มีขุมนรกให้อกหวาม อีกที่สุดโลกหล้าคราตรองตาม คงได้ความหากชำเลืองเบื้องล่างเรา เพราะเบื้องบนตนหรือคือฟ้ากว้าง แจ่มกระจ่างสดใสคลายอับเฉา จินตนาการเถิดว่าประชาเรา- ปราศโศกเศร้ายังยืนหยัดในปัจจุบัน จินตนาการเถิดว่าอาณาจักร จักตระหนักว่าประเทศไร้เขตกั้น มิยากนักหากเราเข้าใจกัน แล้วมุ่งมั่นฟันฝ่ามาร่วมทาง ไม่มีเหตุเลศนัยใช้เข่นฆ่า ปราศบีฑาผู้ใดใครขัดขวาง ปราศคนเจ็บล้มตายไร้ครวญคราง ไร้แนวทางลัทธิมิแบ่งใคร ความแต่งต่างทางศาสน์มิอาจกั้น อยู่ร่วมกันอย่างสันติต่างมีให้ จินตนาการเถิดว่าถ้าร่วมใจ ทุกคนไซร้มีชีวิตจิตเสรี จินตนาการเถิดว่าประชาชาติ ล้วนมุ่งมาตรความสุขในทุกที่ ดำรงชีพแนวทางอย่างเสรี แต่อาจมีผู้เห็นฉันเพ้อฝันไป เธออาจคิดว่าฉันนั้นพร่ำเพ้อ แต่หากเธอไตร่ตรองมองเงื่อนไข มีเพียงฉันผู้หนึ่งซึ่งมั่นใจ ฤๅมีใครยังหวังอย่างเดียวกัน ยังปรารถนาว่าเธอจักร่วมด้วย ต่างมุ่งช่วยก่อร่างสร้างความฝัน ให้ปรากฏแจ้งจิตสัมฤทธิ์พลัน แล้วโลกนั้นจะหลอมเป็นเช่นหนึ่งเดียว จินตนาการเถิดหนาถ้าอำนาจ สิทธิ์ผูกขาดต้องแตกแหลกเป็นเสี้ยว ปราศผู้ชอบครอบครองปองผู้เดียว เธอคงเหลียวเฉลียวจิตคิดแปลกใจ เพราะหากเธอทำไปได้เช่นนั้น ผู้โลภโมโทสันอันมักใหญ่ ผู้หิวโหยโรยแรงแห่งหนใด จักหมดไปจากโลกคลายโศกตรม ความถือพี่มีน้องต้องบังเกิด สิ่งประเสริฐสรรสร้างอย่างเหมาะสม จินตนาการเถิดหนาพารื่นรมย์ ความชื่นชมแบ่งปันพลันเกิดมี คนทั้งมวลล้วนชอบมอบความรัก ต่างร่วมภักดิ์สงบสุขทุกถิ่นที่ มีเมตตากรุณาเอื้ออารี โลกเรานี้จักงดงามล้ำพิไล เธออาจคิดว่าฉันนั้นพร่ำเพ้อ แต่หากเธอไตร่ตรองมองเงื่อนไข มีเพียงฉันผู้หนึ่งซึ่งมั่นใจ ฤๅมีใครยังหวังอย่างเดียวกัน ยังปรารถนาว่าเธอจักร่วมด้วย ต่างมุ่งช่วยก่อร่างสร้างความฝัน ให้ปรากฏแจ้งจิตสัมฤทธิ์พลัน แล้วโลกนั้นจะหลอมเป็นเช่นหนึ่งเดียว ขอบคุณค่ะ คุณอนาลัย ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
