กราบเท้าคุณแม่ที่เคารพ... วันนี้ลูกพบกับเรื่องเศร้าหมอง หมดหนทางมองไม่เห็นแสงเรืองรอง ความปรองดองอยู่ไหนใครบอกที ไม่เคยเข้าใจจิตใจมนุษย์ มันแสนสุดซับซ้อนอ่อนใจนี้ พยายามแล้วพยายามเล่าเฝ้าอารี ค้นหาใจมนุษย์นี้เป็นเช่นไร.. คนหนึ่งว่าอย่างอีกคนว่าอย่าง ขอร้องฟังๆกันบ้างจะได้ไหม... พูดด้วยเหตุผลอย่าใช้อารมณ์ร้อนแรงดั่งไฟ จงเป็นดั่งน้ำใสคนชอบใจมากกว่าเปลวเพลิง โอ้ว่าอนิจจาเพื่อนเอ๋ย ยิ่งแนะกลับละเลยได้แต่เหลิง เปลวไฟร้อนเผามิตรภาพโดยสิ้นเชิง จะให้ลูกยิ้มระเริงได้ยังไง ซ้ายก็เพื่อนขวาก็เพื่อน... ทางลางเลือนไม่รู้จะก้าวไปทางไหน อยากจะให้แม่ช่วยเป็นแสงสว่างตรงกลางใจ คอยชี้นำทางให้ลูกนี้ก้าวไปไม่หลงทาง รักและเคารพ จากลูกที่ไม่อยากเดินหลงทาง
11 มกราคม 2545 22:19 น. - comment id 29935
เขียนดีนี่ค่ะ สัมผัสลงตัวดีค่ะ ชื่นชมอย่างจริงใจ
12 มกราคม 2545 10:05 น. - comment id 30030
เนื้อหาดี กินใจ ขอชื่นชมอย่างจริงใจ
17 มกราคม 2545 06:30 น. - comment id 30860
มาชื่นชมอีกคนนึงจ้ะ....
28 มกราคม 2545 12:52 น. - comment id 32527
แต่งดีค่ะ