เสียงสังคีตผะแผ่วแว่วยินเสียง สื่อสำเนียงลอยลมนำขมขื่น บทบรรเลงเพลงช้ำสุดกล้ำกลืน ต้องทนฝืนเฝ้าฟังหลั่งน้ำตา จิตใจเศร้าร้าวรันทดแสนหดหู่ ต้องอดสูสิ้นสวาทปรารถนา รักเคยหวานซ่านซึ้งตรึงอุรา ต้องเจ็บปร่าปวดแปลบแสบฤดี เคยมั่นใจใกล้ชิดสนิทสนม ต้องระทมรักมลายมาหน่ายหนี ความโศกศัลย์ถั่งโถมถมทวี เหมือนดนตรีตอกย้ำให้ช้ำใจ ขอปิดตาปิดไว้ไม่อยากรู้ อยากอุดหูเลิกรับกับหวั่นไหว เสียงสังคีตดังว่าคำอาลัย สะอื้นไห้ทนยินจนสิ้นลม
21 กุมภาพันธ์ 2549 13:00 น. - comment id 562382
เศร้าจัง
21 กุมภาพันธ์ 2549 16:58 น. - comment id 562423
.... .. เดียวกัน..
21 กุมภาพันธ์ 2549 18:57 น. - comment id 562448
เราจำไม่ได้ ว่าไปเป็นแบบให้ตอนไหนสิ โอ้...ท่วงท่าไฉไลมากมายเลย... ครับ...ครับ...จริงจังครับ...ปล่าวเล่น...
22 กุมภาพันธ์ 2549 10:53 น. - comment id 562538
ร้าวรานน่าดูน่ะค่ะ เสียงหัวใจที่ยังบอกว่ารักเธอเนี่ยค่ะ..