๑ เดือนดาวสงัดฟ้า พิศราตรีสงบ อัตตาจะหาพบ สติปัฏฐานครอง ๑ ความรักประจักษ์จิต สุนิมิตบ่ติดหมอง ให้ดวงฤดีตรอง สิกระจ่างสว่างตน ๑ จิตหุ้มกิเลสหนา ภยดารดาษมล คืนวันกระสันตน มิสยบก็ทบกรรม ๑ มุ่งจิตประภัสสร สิริพรสะท้อนธรรม บุญมาฆะแผ่คำ คติพุทธวิมุตตาม ๑ พิศตนกุศลจิต นฤมิตสถิตงาม ยามใดบ่ไหวทราม สติปัญญะอุดม ๑ เขียนธรรมประจำใจ ปะทะนัยอุบายข่ม รักชังก็ยังคม ทมแผ่มิแปรเลย ๑๑๑๑๑
13 กุมภาพันธ์ 2549 16:14 น. - comment id 560524
..... อะแฮ่มๆๆๆ ทำไรอ่ะ อาเฮีย
13 กุมภาพันธ์ 2549 16:18 น. - comment id 560525
ภาษาสวยมากเลยค่ะ
13 กุมภาพันธ์ 2549 17:10 น. - comment id 560532
งามภาษา...
13 กุมภาพันธ์ 2549 17:22 น. - comment id 560536
เป็นอินทรวิเชียรฉันท์ที่ไพเราะมากค่ะ และยังมีความหมายที่ดีมากอีกด้วยนะคะ ดวงดาวสกาวแสง สิแสดงมิแผลงไป คงอยู่มนะให้ มนุในพิใสธรรม
13 กุมภาพันธ์ 2549 17:44 น. - comment id 560543
กลอนเพราะ คำพริ้วครับ
13 กุมภาพันธ์ 2549 19:12 น. - comment id 560558
..งามด้วยภาษา..และลีลากาพย์ที่สวยงาม...มาชื่นชมด้วยใจจริงค่ะ...
14 กุมภาพันธ์ 2549 08:06 น. - comment id 560664
ท่าจะใกล้เป็นเซียนอย่างว่าแฮะ อิอิ แต่ว่าเซียนตัวจริงห้ามโม้ห้าขี้เขี้ยวน้า อิอิ สาธุ
14 กุมภาพันธ์ 2549 21:04 น. - comment id 560900
ตั้งมั่นสงบจิต ละพินิจคะนึงเขา แผลเก่าบ่บางเบา คณเศร้ามิเคยลืม
6 มิถุนายน 2549 14:22 น. - comment id 582191
เดี๋ยวจะเขียนอินทรวิเชียรฉันท์มาอวดบ้างน้า