อาหารพอรับทานก็หวานลิ้น ไหลรูดปลิ้นดิ้นลงลำไส้ใหญ่ สักพักหนึ่งจึงดูดซึมย่อยกันไป ก็กลับกลายสลายเป็นกากเป็นก้อนขย้อนทวาร สิ่งหนึ่งซึ่งบังเกิด จะสิ่งประเสริฐเกิดประดิษฐ์ ก็จะหมดค่าอายุทีละนิด จากสิ่งวิศิษก็หมดฤทธิ์หมดสิทธิ์เผยอโชว์เพราะถูกทิ้งขว้าง จะสร้างทำอุตสาหกรรมให้ย้ำสำนึก ตริตรองตรึกให้ตรงต้องตามหลักการ จะสร้างทำนำทรัพยากรต้องนำสองหาร เพราะเป็นมรดกให้ลูกหลานได้รับไปได้อย่างยั่งยืน เซียงกง มือสอง หรือของเก่า หมุนเวียนเปลี่ยนเอามารับใช้ คนรวยฝันแต่มีข้าวของใหม่ ของเหลือใช้มาแบ่งให้คนรวยน้อย หรือใช้วิธีแบ่งฝันปันสิทธิ์ เช่าช่วงคนในช่วงชีวิต เบื่อก็สละซึ่งสิทธิ์ หมุนเวียนกันนิดจะคลายเบื่อ input = output ไม่สะดุดมาร่วมใจ โลกหนึ่งใบไม่มีซึ่งโลกแฝด ใช้เข้าไปเดี๋ยววายแวด จะนายแพทย์นายกตกลงกันแบ่งปันเอย
22 มกราคม 2549 23:21 น. - comment id 554840
เมื่อ input ส่งไป ให้update จะเหลือเศษ เท่าไหร่ ไม่ต้องหาร แล้วจะได้ output สุดประมาณ นั่นคือการ เห็นผล ถ้าสนใจ อิอิ ขอเก่าที่ไม่มีค่าสำหรับคนหนึ่ง อาจเป็นของใหม่ที่มากค่าสำหรับอีกคนหนึ่งก็เป็นไปได้ จริงไหมค่ะ
22 มกราคม 2549 23:31 น. - comment id 554844
นำปัดยา(ปรัชญา)มาให้คิดอีกแล้วค่ะ น้องรัก ยังจดจำถ้อยคำที่หามีใครเหมือนไม่อิอิ รักนะคะ พี่พุด
24 มกราคม 2549 08:16 น. - comment id 555078
...ชอบอ่านกลอนคุณจัง.. คิดจะรวบรวมตีพิมพ์บ้างไหมค๊ะ จะได้เตรียมควักกระเป๋า