เสียงที่หายไป
อนาลัย
เคยชื่นชมความใหม่ที่ใจกล้า
เคยห่วงว่าจะเหนื่อยล้าหรือไม่หนอ
อยู่ท่ามกลางเทือกเถาเหล่าสอพลอ
พวกสอสอที่พูดจ้อรอกอบโกย
ยิ่งเวลาผันผ่านยิ่งงานมาก
ยิ่งเหนื่อยยากยิ่งรู้ซึ้งถึงความหมาย
ภาพที่สร้างงดงามไว้ก็กลับกลาย
ลบความหมายผู้นำดีที่ชื่นชม
เสียงที่สิบเก้าล้านคนหนึ่งจึงตายไป
ถ้าลองนับดูใหม่จะขื่นขม
เสียงที่ซื้อมาอาจเปลี่ยนไปให้ตรอมตรม
ความนิยมอย่างจริงใจหายไปแล้ว
เพียงแค่อยากฝากคำลำนำกลอน
ใช่อยากสอนผู้นำที่ยิ่งใหญ่
น้ำคำที่อ้างถึงผองพี่น้องไทย
สิบเก้าล้านที่เลือกไว้...หายไป..หลายคนแล้ว