ผ้าขาว

วิจิตรวาทะลักษณ์

     เมื่อผู้ใหญ่  ให้หนูเป็น  เช่นผ้าขาว
ที่พร่างพราว  ไร้สีสัน  อันแสดแสง
สดสะอาด  ไร้สีจ้า  มาเคลือบแคลง
มีแต่แสง  แห่งเดียงสา  มาเจือปน
     ผ้าผืนขาว  ที่สดใส  ในวันนี้
ยังรอสี  รอพู่กัน  ปั้นฝึกฝน
จากผู้ใหญ่  ให้ขีดเขียน  เปลี่ยนตัวตน
เพื่อฝึกฝน  เป็นคนดี  ที่งดงาม
     ปากผู้ใหญ่  ได้แต่สอน  ในตอนนี้
ว่าให้หนู  เป็นเด็กดี  ไม่ดีห้าม
บอกว่าเด็ก  ในวันนี้  ที่ดีงาม
จะเติบตาม  เป็นผู้ใหญ่  ในอีกวัน
     แต่ทำไม  พวกผู้ใหญ่  ได้แต่พูด
ไม่เคยหยุด  การกระทำ  อันต่ำชั้น
ทั้งโกงกิน  ทั้งเข่นฆ่า  สารพัน
อายไหมนั่น  เป็นตัวอย่าง  เด็กอย่างเรา
     บอกอย่าใช้  ความรุนแรง  แข่งปัญหา
ประท้วงที  ก็หยาบช้า  น่าอายเขา
ไม่อายหรือ  หรือก็ช่าง  เด็กอย่างเรา
ถึงได้เอา  ความรุนแรง  แบ่งเด็กดู
     การกระทำ  สำคัญกว่า  วาจากล่าว
ปากบอกว่า  ทาสีขาว  ราวเลิศหรู
แต่พู่กัน  กลับดำด่าง  ช่างไม่ดู
ผ้าขาวหนู  คงถูกเขียน  เปลี่ยนเป็นดำ 
     วิจิตรวาทะลักษณ์  (นฤมิตรเทวากร)
     วันอาทิตย์ที่  15  มกราคม  2549
     เวลา  14.47  น.