แด่เธอเพื่อนผู้จากไป ฉันเพียรหักห้ามความอาลัย เก็บซ่อนน้ำตาไว้ ส่งเพื่อนไปสู่สวรรค์ชั้นฟ้า.... ยังจดจำได้อย่างงดงาม ภาพเธอยิ้มยามจากลา โบกมือให้จนลับสายตา แล้วส่งภาพเด็กๆมา..ย้ำเตือน ค่ำคืนกลางฤดูหนาว กลางกองข้าวเหล่าผองเพื่อน ผิงไฟอุ่นกรุ่นไอหนาวดูดาวเดือน ไม่เคยเลือนลืมลับกับหัวใจ เราไม่เคยเอ่ยคำว่าอำลา เพราะรู้ว่าจะกลับมาพบกันใหม่ แต่วันนี้ที่เห็นและเป็นไป เหลือแต่เพียงสายใยให้คำนึง อย่าห่วงหาอาลัยอะไรนะ เธอเพียงแค่จะเดินทางไปในคืนหนึ่ง อีกไม่นานจะได้พบสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เพราะเธอคือคนคนหนึ่งซึ่งแสนดี บนฟากฟ้าและกลางกลุ่มดารา ฉันรู้ว่าเธอจะมาอยู่ที่นี่ กระพริบแสงแห่งพลังของความดี สร้างความหวังกลางวิถีที่พงไพร เหมือนดังวันที่เธอยังเคยอยู่ เป็นคุณครูสอนคนจนเติบใหญ่ เป็นเพื่อนพี่ที่แสนดีมีน้ำใจ เป็นครูใหญ่ของแผ่นดินถิ่นกันดาร คงไม่มีถ้อยคำจำนรรจา จะแทนคำอำลามากล่าวขาน ขอคุณแห่งความดีที่เธอทำมาเนิ่นนาน ดลบันดาลเธอสู่สุคติ..นิจนิรันดร์
16 ตุลาคม 2548 22:19 น. - comment id 527950
ร่วมอำลาอาลัย เสียใจด้วยนะคะ
17 ตุลาคม 2548 00:58 น. - comment id 528000
ร่วมอาลัยครับ
17 ตุลาคม 2548 02:16 น. - comment id 528003
ขอขอบคุณเพื่อนใหม่ทุกคนที่เข้ามา ร่วมกล่าวคำอำลากับเพื่อนเก่า ทุกครั้งที่รู้สึกว่าปวดร้าว ขอบคุณที่มีเพื่อนใหม่คอยเข้าใจ ขอขอบคุณ คุณร้อยฝัน และคุณแม่จิตร ณ ที่ตรงนี้ และทุกๆคนที่เข้ามาอ่านกลอนค่ะ ถึงตอนนี้ก็ยังคงคิดถึงเพื่อนอยู่ นั่งดู friendship และรูปเก่าๆ เพื่อนเขียนบอกเราว่า ..ลับแต่หน้าแต่ใจไม่เคยลืม.. ขอให้เพื่อนไปสู่สุคติ พบแต่สิ่งที่ดีงามนะจ๊ะ