ด้วยไหวหวั่น กับคืนวัน ที่ผันผ่าน ด้วยตำนาน แห่งความรัก พักตร์หมองไหม้ ด้วยค่ำคืน อันเงียบเหงา ไร้ผู้ใด ด้วยหัวใจ อันเงียบงัน แห่งวันเวลา ด้วยยากยิ่ง จะย้อนวัน ผันไปสู่ ด้วยเพราะรู้ ว่าทำไป คงไร้ค่า ด้วยรักนั้น คงลาไกล ไปสุดตา ด้วยเพราะว่า เธอลาจาก พรากฉันไป จึงเหลือแค่ ร่องลอย แห่งพลอยรัก ที่ฟูมฟัก ทะนุถนอม ล้อมเอาไว้ เป็นดั่งเครื่อง เตือนจิต สถิตใน ดวงหทัย แห่งจันทร์เศร้า เคล้าน้ำตา แต่อย่างไร ก็ตาม รักคำนี้ ก็ยังคง อยู่ที่ มิลืมว่า เธอกับฉัน เคียงคู่กอด พรอดวาจา แห่งสัญญา รักคงอยู่ คู่ตราบนาน แม้ตัวเธอ จะไป ไกลสุดฟ้า แต่ดวงตา แห่งรัก จักขับขาน พร้อมให้ฉัน เกิดแรง แห่งวันวาน ก้าวข้ามผ่าน ตำนานเศร้า เฝ้ารอเธอ
sodasasa 21 ก.ย. 2548 16:26 น. - ID 81358 
1087
4
0
21 กันยายน 2548 16:43 น. - comment id 517460
ก้าวผ่านตำนานเศร้าเคล้าน้ำตาไปด้วยกันนะคะ
21 กันยายน 2548 16:43 น. - comment id 517461
แวะมาหาน้องโซดาซ่า ค่ะ งานยุ่งๆ นี่เขียนกลอนผ่อนคลายดีนักแล : )แอบเขียนนะ เดี๋ยวเจ้านายเห็น อิอิ
21 กันยายน 2548 22:30 น. - comment id 517594
ก่อนตำนานจะเศร้าในคราวนั้น ความสัมพันธ์คงหวานนานหนักหนา มาคราวนี้มีตำนานผ่านเข้ามา อาจจะเป็นอีกคราที่หวานคืน นี่ขนาดงานยุ่งนะคะ..ยังเขียนได้เป็นตำนานขนาดนี้...
22 กันยายน 2548 00:13 น. - comment id 517634
หน้าส่วนตัว
ยามที่อ่อนล้าก็อยากเอื้อนเอ่ย
เพียงอยากเฉลยความในใจให้เธอฟัง
ก็รู้แล้วระหว่างเราเป็นเพียงฝัน
ยังหวาดหวั่นสักวันฝันหยุดยั้ง
คงหมดแรงเจ็บปวดสิ้นพลัง
ได้แต่ขังใจตนพ้นผู้คน
22 กันยายน 2548 10:38 น. - comment id 517756
มาส่งกำลังใจให้ก็แล้วกันนะน้องโซดาสิงห์...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
