"คำสัญญาของลูกน้อย"

ปากกาดอกไม้(2)

เอามาให้เพื่อนๆให้อ่านได้ชมกันนะครับ 
เพราะในการเรียนแบบหลักสูตรใหม่  เรื่องนี้ได้ถูกตัดออกไปจากโครงสร้าง
ทักษะสัมพันธ์เรียบร้อยแล้ว  ซึ่งเป็นกาพย์ฉบัง 16 ที่นับวันคนก็ยิ่งลืมไป
เป็นอันมาก  ที่ยกของบทนี้มาเพื่อแสดงให้เห็นว่า  การแต่งกาพย์กลอน
ไม่จำเป็นต้องใช้คำสวยหรูเสมอไป  ดั่งในเรื่อง คำสัญญาของลูกน้อย
(คัดมาทั้งเรื่อง คงไม่ว่ากันนะฮะ  ถ้ามากไปวันหลังจะตัดมาเพียงบางบท)
ผู้แต่ง   :  ฐ. ณ ถลาง.  
ประพันธ์   :  กาพย์ฉบัง  16
คำสัญญาของลูกน้อย   
แม่จ๋าแม่อย่าเสียใจ                    แม้ลูกจากไป
ลูกนี้จักหมั่นมาเยือน
   
    ลูกจักมากับแสงเดือน                      มาอยู่เป็นเพื่อน
ยามแม่นั่งชมจันทร์เพ็ญ
   
    กายลูกแม่คงไม่เห็น                        แต่จิตลูกเร้น
อยู่ใกล้กายแม่ตลอดกาล
    ลูกแอบในน้ำลำธาร                        ยามแม่ลงสนาน
ลูกเข้าสัมผัสรัดกาย
    เมื่อแม่ร้อนรนกระวนกระวาย            อาศัยพระพาย
ลูกพลิ้วมาช่วยพัดวี
    หากแม่มีทุกข์ทับฤดี                       เงี่ยฟังดนตรี
เถิดลูกแฝงในสำเนียง    
    ฟังเถิดแม่นั่นคือเสียง                    ซึ่งลูกรักเพียง
ดวงใจของแม่ปลอบประโลม
    ให้แม่คลายทุกข์คลายโท-                 มนัสนำใจโน้ม
เคลิบเคลิ้มไปตามเสียงเพลง
     ยามแม่รู้สึกวังเวง                         ลูกจักบรรเลง
เคล้าเสียงจักจั่นเรไร
     ฟังเถิดมิใช่เสียงใคร                     เพราะลูกอาลัย
รักแม่จึ่งร้องเรียกหา     
     ยามแม่คิดถึงลูกยา                      จงมองท้องฟ้า
แม่จักเห็นดาวไกลลิบ               
     นั่นแหละคือตาลูกกะพริบ               อยู่ในแดนทิพย์
เพ่งจ้องมองแม่ไม่วาย
     ยามแม่หลับนอนผ่อนคลาย            จงหลับให้สบาย
ลูกรักมาอยู่ด้วยเสมอ
  
     แม่คิดถึงลูกแม่เพ้อ                    ลูกสดับเสียงละเมอ
ได้ยินชัดถ้อยชัดคำ
     เพื่อให้แม่สุขลูกนำ                       จิตเข้าไทำ
ให้แม่บังเกิดความฝัน
     ว่าลูกอยู่ในสรวงสวรรค์                  เป็นสุขชั่วนิรันดร์
ทุกข์ร้อนห่อนได้แผ้วพาน
     ลูกจักให้แม่ฝันนาน                   เพราะความฝันหวาน
นั้นทำให้แม่สุขใจ
      โอษฐ์แม่แย้มเผยอยิ้มละไม          ก่อนลูกจากไป
ลูกจุมพิตแม่แล้วลา
      แม่คงสะดุ้งฟื้นตื่นผวา                  เหลียวมองไขว่คว้า
ด้วยคิดว่าลูกนอนเคียง
      ลูกมิได้อยู่บนเตียง                     เพราะว่าเป็นเพียง
ความฝันที่แม่ฝันเพลิน
      แม่คงเรียกขวัญอัญเชิญ               เทพเจ้าเขาเขิน 
ให้ช่วยอำรุงลูกรัก
      อ้า ! เทพผู้ทรงสิทธิศักดิ์               เมื่อได้ปกปัก
ลูกแล้วจุ่งคุ้มมารดา
      โรคภัยอย่าได้บีฑา                      แม่ยอดบูชา
ของลูกน้อยแต่ผู้เดียว