เกริงกระเวีย

นกตะวัน

พอเข้าพื้นที่ของอุทยานแห่งชาติลำคลองงู ถนนดินลูกรังที่ขรุขระเปลี่ยนมาเป็นถนนราดยางที่ค่อนข้างดี เรานั่งรถตู้มาได้สักพัก รถของเราจึงเลี้ยวขวาเข้ามาจอดหน้าสำนักงานของอุทยานฯ ลำคลองงู เพราะมีใครบางคนอยากได้ตราประทับของอุทยานฯ ไว้เป็นที่ระลึก พวกเราจึงได้ออกมาเดินเล่นยืดเส้นยืดสายบ้าง แล้วเดินทางต่อ ผ่านหมู่บ้านทิพุเย จนกระทั่งมาถึงหน่วยพิทักษ์อุทยานฯ เกริงกระเวีย ของอุทยานแห่งชาติเขาแหลม
ชาวกะเหรี่ยงเสี่ยงมาถางป่าใหญ่		
บุกลุยไปประจำทำลายเสีย
เที่ยวล่าสัตว์ตัดไม้ไม่เคยเพลีย			
เกริงกระเวียจึงว่างป่าบางตา
ครั้งหนึ่งมาหานกบินผกผิน			
เห็นหมดสิ้นแสนมากหลายหลากหนา
ดูนกง่ายสบายดีมีคณา			
ทั้งรุกขาเขียวขจีทึบดีจัง
มาบัดนี้มีชื่อลือกันทั่ว			
คนพันพัวผืนป่าทั้งหน้าหลัง
ฟันต้นไม้ให้ล้มโค่นจมพัง			
จนกระทั่งสกุณาหายากเย็น
เหลือแต่ชื่อคือบึงครั้งหนึ่งใส			
น้ำตกใหญ่มีอยู่ดูยังเห็น
เป็นหน่วยหนึ่งพึ่งบวกผนวกเป็น		
อุทยานเด่นเขาแหลมแย้มให้เยือน
ในอดีตเมื่อ 10 กว่าปีก่อน หน่วยฯ เกริงกระเวียเคยมีสถานภาพเป็น เขตห้ามล่าสัตว์ป่าบึงเกริงกระเวียและหนองน้ำซับ เพราะมีบึงขนาดใหญ่อยู่กลางป่าที่มีนกน้ำนานาชนิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งนกเป็ดน้ำต่างๆเข้ามาอาศัยหากิน แม้แต่ในผืนป่ารอบๆบึงยังมีนกให้ดูอย่างมากมาย ทั้งยังมีน้ำตกเกริงกระเวียที่มีชื่อเสียงอีกด้วย ทำให้นักดูนกพากันเดินทางเข้ามาดู แต่ในปัจจุบันพอผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของอุทยานแห่งชาติเขาแหลมแล้ว ทั้งนกทั้งป่ากลับบางตาไปมาก
ต้อนรับปีใหม่ ทุ่งใหญ่นเรศวร 44
2 มกราคม 2548