ในแสงเทียน

ขาว-กรมท่า

วันเกิดได้กินเค้ก          อันตัวเลขเปลี่ยนตามปี
ญาติสหายร่วมยินดี               ล้วนมีสุขในวันนั้น
       ส่งพรทาวาที                  การ์ดก็มีพัลวัน
แถมมีมอบของขวัญ               ต่างสนุกบ้างเฮฮา
       ฉลองให้หรูเริด              สุดเถิดเทิงมากหรรษา
ยินดีจนแทบบ้า                    หารู้ไม่มีคนเศร้า
        หน้าเธออาจยิ้มแย้ม      แต่แฝงแกมด้วยความเศร้า
หญิงนั้นให้คุณเจ้า                 รู้สึกบ้างจะได้ไหม
       ก่อนคลอดรอเก้าเดือน    ให้เราเยือนมีชีวา
เลี้ยงเราไร้โศกา                   โรคาทุกข์เธอช่วยปัด
       ใครกันแบ่งน้ำนม          และอุ้มชูด้วยแรงหัตถ์
คนนั้นไม่ใช่สัตว์                    ป้อนสำรับและให้เงิน
       บางคราเธอกล้าด่า           เล่นเหมือนว่าให้เราเยิน
ทำไปแบบไม่เขิน                    เพราะเธอทำแฝงคุณค่า
        ชักนำสู่ทางถูก                 แม้นต้องผูกเพื่อแก้วตา
อบรมแบ่งปัญญา                     ให้เราสู่แสงจ้าใหญ่
        เธอดุจอรหันต์                 เห็นทุกวันอย่าสงสัย
อยู่ใกล้ซึ่งไม่ไกล                     จงกราบไหว้แทนคุณท่าน
       ตั้งแต่วันนี้ไป                 เธออาจไม่อยู่อีกนาน
เฉลยจึงตอบขาน                    คนนั้นเรียกว่า แม่ เอย
       รีบทำเสียงบัดนี้               อย่ารอรีอย่าปล่อยเลย
เลี้ยงท่านอย่าเฉยเมย            เหมือนท่านเคยทำให้มา
       หล่อนเดินตามเวลา          ให้สุขท่านแม้ชรา
กุศลจะตามมา                         ทำเต็มใจเสียเถิดเอย