ปรอดสีขี้เถ้า

นกตะวัน

เราเดินดูนกกันมาเรื่อยๆ ผ่านขอนไม้ล้มต้นเดิม ผ่านดงแมงโย่ง จนมาถึงน้ำโผล่ เรานั่งพักสักครู่บนแคร่ไม้ไผ่ใต้กอไผ่ใหญ่ ไม่มีนกเอี้ยงถ้ำ (Blue Whistling Thrush) ออกมาปรากฏตัวเหมือนเช่นวันแรก แม้แต่ที่หัวโค้งของลำห้วยยังไม่มีนกชนิดใดลงมาเล่นน้ำเช่นกัน เราจึงเดินต่อเลาะลำห้วยมาเรื่อยๆจนมาถึงหัวโค้งของทางเดิน ในดงไม้ฝั่งตรงกันข้ามของลำห้วยมีนกบินเข้าบินออกตลอดเวลา พอยกกล้องส่องดูจึงรู้ว่าเป็น นกปรอดสีขี้เถ้า (Ashy Bulbul)
ในดงไม้ไกลตาน่าสุขี			
ปรอดสีขี้เถ้าบินเข้าหา
นกผลัดเปลี่ยนเวียนกันขยันมา		
ต่างจิกคว้าคาบผลกิ่งต้นใน
ขนไม่สวยด้วยมีสีเทาคล้ำ			
แต่แดดซ้ำมุดส่องช่องพฤกษ์ไสว
ลำตัวมันทันตาสง่าวิไล			
แถบปีกใสสีทองเขียวผ่องทา
แล้วฟูขนบนหัวหม่นมัวสวย			
อ่อนสลวยแสนดำคมขำหนา
ใครหนอเพรียกเรียกเจ้าขี้เถ้ามา		
ใยสายตาสุดต่ำเจ็บช้ำตรม
ถึงสีสันอัญมณีที่สดใส			
พบมากในนกป่าพาสุขสม
แม้นกนี้สีคล้ำเทาดำอม			
ควรชื่นชมทุกชนิดอย่าคิดลำเอียง		
ถึงแม้ว่านกปรอดสีขี้เถ้าฝูงนั้นยังคงง่วนอยู่กับการหากินในดงไม้ แต่เราสามคนพากันเดินต่อแล้วเพราะหิวข้าวเช้าเต็มทน พอออกมาถึงถนนดินลูกรัง ผมมองไปทางขวาแลเห็นนักดูนกหลายคนเดินดูนกอยู่ริมถนน เราเลี้ยวซ้ายเดินมาถึงทางสามแพร่ง แล้วเลี้ยวขวาเดินไปตามถนนดินลูกรังจนมาถึงเรือนรับประทานอาหาร เจ้าหน้าที่นำข้าวผัดอย่างดีมาเสิร์ฟบริการที่โต๊ะ เราจึงกินกันคนละสองจาน เพราะเมื่อเช้านี้มีแต่กาแฟกับขนมปังเท่านั้นที่ตกถึงท้อง
ต้อนรับปีใหม่ ทุ่งใหญ่นเรศวร 33
2 มกราคม 2548