ใบไม้ร่วง

นกตะวัน

เราเดินออกจากเส้นทางศึกษาธรรมชาติมาถึงถนนดินลูกรัง รีบเดินมาจนถึงทางสามแพร่ง แล้วเลี้ยวขวาเดินตรงมายังเรือนรับประทานอาหารเพราะหิวข้าวเต็มทนแล้ว เจ้าหน้าที่จัดเตรียมข้าวผัดมื้อเช้าไว้ให้คณะของเรา เรารับประทานกันคนละจานสองจาน หลังจากนั้นจึงเดินย้อนกลับไปตามถนนดินลูกรังอีกครั้ง แล้วเลี้ยวขวาเดินเข้าเส้นทางศึกษาธรรมชาติทางด้านปลายทางจนมาถึงขอนไม้ล้มอีกครั้ง เรานั่งพักมองดูใบไม้แห้งที่ร่วงหล่นลงมาทีละใบสองใบ
ใบไม้ร่วงควงพลิ้วปลิวสะบัด				
สายลมพัดเคลื่อนพาถลาไถล
หลุดจากกิ่งทิ้งต้นลอยหล่นไกล			
สุดแต่ใจเจ้าลมโชยข่มมา 
ทีละใบสองใบในหน้าแล้ง				
ใบไม้แห้งเหี่ยวเฉาเศร้านักหนา
แล้วร่วงหล่นกล่นพื้นผืนพสุธา			
บอกอำลาลำต้นท่วมท้นดิน
มองพื้นทางข้างไหนล้วนใบแห้ง			
ทั่วทุกแห่งหนไหนใคร่ถวิล
ทับถมกันทันใดไปอาจิณ				
ตลอดสิ้นเส้นทางกลางพงไพร
ถูกเหยียบซ้ำย่ำไปไม่สิ้นสุด			
มิอาจผุดผงาดฟ้าเขียวจ้าใหม่
เป็นปุ๋ยคอกบอกลาพฤกษาไว้		
ผืนป่าได้ดินดีมีเรื่อยมา
เรานั่งพักบนขอนไม้ล้มอีกนานและเดินไปตามขอนไม้เพื่อมองดูกล้วยไม้ เฟินรังนกและพืชอื่นๆที่เกาะอิงอาศัยอยู่ตามลำต้นด้วย กล้วยไม้บางกอกำลังออกดอกตูม แต่บางกอมีฝักห้อยออกมาแล้ว หลังจากนั้นจึงพากันเดินต่อจนกระทั่งมาถึงบริเวณหัวโค้งที่เราพบแมงโย่งเมื่อเช้านี้ ระหว่างทางเราแทบไม่พบนกอะไรเลยเพราะใกล้เที่ยงเข้าไปทุกทีแล้ว นกทั้งหลายคงพากันเกาะพักผ่อน เมื่อเดินมาถึงน้ำโผล่เราหยุดพักใต้ร่มไผ่ใหญ่สักครู่แล้วจึงพากันเดินต่อ
ต้อนรับปีใหม่ ทุ่งใหญ่นเรศวร 20
1 มกราคม 2548