จงหลับ ให้สบาย นะเจ้า แม้พี่ จะเคยเฝ้า ห่วงหา บัดนี้ พี่น้อง ต้องจากลา แต่หวัง ฟ้าหน้า จะได้เจอ เป็นลูก ผู้ชาย สุดเข้มแข็ง แม้เจ้า อ่อนแรง แต่ใจสู้ ยอมรับ เจ้าน้อย เป็นดั่งครู กายล้า แต่ใจสู้ ไม่หวั่นเกรง แม้มี โรคร้าย มากลายกล้ำ แต่เจ้า สู้ย้ำ ไม่ท้อถอย ปอดหาย กายล้า ยังรอคอย ตามฝัน อันน้อย มิคล้อยรา พี่พา ยอดมนุษย์ มาให้เจ้า รอยยิ้ม เพียรเฝ้า ที่เพรียกหา แม้หาย ใจไม่ไหว โรยรา แต่ยิ้มเจ้า เสน่หา พาสุขใจ กลอนนี้ เหมือนดั่ง คำลาจาก โรคร้าย ที่พราก เจ้าไกลแสน แม้เรา อยู่ไกล สุดแดน ใจแม้น ดั่งใจ ดวงเดียว ขอเจ้า เกิดใหม่ ให้สุขสันต์ เติบใหญ่ ตามฝัน ได้อย่างเขา อย่าให้ โรคร้าย กลายเป็นเงา อย่าให้ โศกเศร้า นะเจ้าเอย
16 กุมภาพันธ์ 2548 22:25 น. - comment id 426764
เกิดแก่ เจ็บตาย แต่ความทรงจำใคครสักคนที่เรารู้สึก จะหายก็ต่อเมื่อเราได้จากไปเช่นกัน
17 กุมภาพันธ์ 2548 10:33 น. - comment id 426899
ถึงเธอจากไปไกลแสน ฉันยังคงรักถวิลหา ขอเธอหลับให้สบายนะแก้วตา เธอยังคงอยู่ในสายตา..และดวงใจ ชอบกลอนของคุณyinglin มากค่ะ อ่านแล้วซึ้งมากค่ะ
17 กุมภาพันธ์ 2548 21:23 น. - comment id 427288
ขอเธอสุขสันต์ฝันหา ขอเธอไร้โรคาชาติใหม่ ขอเธอสุขมั่นมิหวั่นใจ ขอเธอสดใสทุกชาติเลย *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*
17 กุมภาพันธ์ 2548 21:40 น. - comment id 427296
ขอบคุณ if และผู้หญิงไร้เหงาด้วยนะคะ ดีใจแทนต้นน้ำจริง ๆ ค่ะ สำหรับกลอนของคุณ เราและเพื่อน ๆ จะเอาไป พิมพ์ลงกระดาษ พับเป็นรูปหัวใจ ร้อยให้น้องต้นน้ำนะคะ ศพจะเผาวันเสาร์นี้ค่ะ
18 กุมภาพันธ์ 2548 21:27 น. - comment id 427694
เศร้าจังครับ...ขอให้ต้นน้ำไปเกิดใหม่ และมีความสุขนะครับ
19 กุมภาพันธ์ 2548 15:20 น. - comment id 427943
อย่าเสียใจไปเลยนะ.. อย่างน้อย...ต้นน้ำก็มีความสุขที่สุดแล้ว กับความรัก ความห่วงใย การดูแลอย่างใกล้ชิดจากพี่ ๆ ในห้วงเวลาสุดท้ายของชีวิต... หลับให้สบายนะจ๊ะ.. ต้นน้ำ..