หน้าส่วนตัว
ตัวกูชาวนาอดยากคนหนึ่ง
กินข้าวเหนียวนึ่งนานมามานาน
ถึงยามทำนาเกี่ยวข้าวลงลาน
กูแค่คนงานรับจ้างเขากิน
เขามาสัญญาขอร้องวิงวอน
สบายแน่นอนหากเลือกพวกเขา
มาจนป่านนี้ป่านนี้สิ้นเงา
กลายเป็นคนเขลาเพราะเราชาวนา
ผ่านมาช้านานผ่านวันผ่านไป
รอคอยวันไหนเขาจะมาหา
ชีวิตรับจ้างเรื่อยไป..เรื่อยมา
หวังเพียงสัญญาพวกเขาอาจลืม..
มันไปได้ดีลืมกูข้างหลัง
ครั้งเคยรับฟังฝากฝั่งปัญหา
คือวัวลืมตีนมันผิดดอกหนา
กูนี่ ชาวนา แช่งด่า แช่งมึง....
... ตื่นเช้าเดินดุ่มมุ่งสู่ชายป่า
ออกเก็บหาหญ้าหาแหย้ขุดหนู
ตกเย็นพลบค่ำหิ้วของพรั่งพรู
ซ้ำซากเป็นอยู่ตราบสิ้นหายใจ.... ..
ประภัสสุทธ 5 ก.พ. 2548 22:32 น. - ID 70633 
1498
5
0
5 กุมภาพันธ์ 2548 22:33 น. - comment id 420983
ครั้งแรกไม่ได้ลงทะเบียนเลยเอามาลงใหม่ครับ..
5 กุมภาพันธ์ 2548 22:39 น. - comment id 420990
ค่ะ ก่อนหน้าคำสัญญาเพียบ จากนั้น ดูเหมือนคำสัญญาจะถูกหมกไว้ อีกสี่ปี ค่อยนำมาหว่านใหม่ ค่ะ
5 กุมภาพันธ์ 2548 23:01 น. - comment id 421017
อ่านแย้วฮามั่กๆอะ คิดได้งัยอะเนี่ย แต่งอีกน้า จารออ่านนะคะ อย่าลืม 14 นี้นะ \\\PhUnG/// ^_^
6 กุมภาพันธ์ 2548 08:23 น. - comment id 421100
เห็นด้วยกับคุณอัลมิตราค่ะ
6 กุมภาพันธ์ 2548 14:27 น. - comment id 421188
กูก็เป็น ชาวนา ในป่าเปลี่ยว หาใครเหลียว แลมา ไม่หาได้ กูก็เป็น ชาวนา บ้าหัวใจ
7 กุมภาพันธ์ 2548 14:07 น. - comment id 421545
-*เสียงอะโหลโฆษณาเหมือนฟ้าป่วน ผายลมล้วนเหม็นไปทั่วทุกแห่งไห เลือกไปแล้วได้เป็นแล้วแล้วเป็นไง ไปรับใช้ใครเล่าเงาไม่มี-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
