แสงทอง เหนือท้องทุ่ง

นกตะวัน

เราทยอยกันเดินข้ามถนนไปยังโรงเรือนที่มีผู้คนนั่งกันอยู่แน่นขนัด ในขณะที่ท้องฟ้าพึ่งเริ่มสางจนแลเห็นกว้างไกลดั่งผืนผ้าใบสีชมพูที่ปูกางอยู่เหนือแมกไม้สีคล้ำรอบโรงเรือน ทุ่งกระมังเบื้องหลังยังคงลางเลือนอยู่ในสายหมอก แต่ในไม่ช้าเมื่อแสงทองสาดส่องเลาะลัดมาตามแนวป่า ท้องทุ่งสีขาวเงินยวงจึงเริ่มเปลี่ยนมาเป็นสีทองเหลืองอร่าม เราออกไปเดินชมท้องทุ่ง เมื่อเสียงร้องของ นกปรอดหัวโขน (Red-whiskered Bulbul) ดังให้ได้ยินอยู่ไม่ขาดระยะ
ท้องฟ้างามยามสางกลางภูเขียว		
เด่นสีเดียวแดงชมพูดูสดใส
ทุ่งสีขาวพราวหมอกโปรยหยอกไกล		
เหล่าต้นไม้มืดคล้ำดำน่ากลัว	
ต้นหญ้าพลิ้วปลิวไสวลมไกวปัด		
ใบไม้พลัดลมพาฝ่ามืดสลัว
นภาสว่างกระจ่างแจ้งแดงหม่นมัว		
แดดส่องทั่วท้องทุ่งรุ่งทิวา
ยามฟ้าเปิดเกิดใหม่ได้แสงอุ่น		
เนียนละมุนมองสบายชายขอบป่า
หมอกจางหายสลายไปไม่รอช้า		
เหลืองทุ่งหญ้ามาเยี่ยมเปี่ยมยินดี
นกร้องรับขับขานประสานเสียง		
ส่งสำเนียงน่าฟังดังสุขี
ต้อนรับแดดแผดรอนร้อนทุกที		
เช้าวันนี้เหนือทุ่งเรามุ่งมอง
เราเดินมองดูฝูงนกปรอดหัวโขนที่พากันมาเกาะรับแดดอยู่ตามยอดไม้ชายทุ่งกระมัง นกอีเสือสีน้ำตาล (Brown Shrike) ตัวหนึ่งบินมาเกาะรับแดดบ้าง แล้วในไม่ช้ามันบินลงมาจับแมลงที่พื้นดิน แล้วเอาขึ้นไปกินบนต้นไม้ นกต่างๆเริ่มส่งเสียงร้องเซ็งแซ่กันมากขึ้นทุกที เพราะได้เวลาออกไปหากินแล้ว พวกเราทุกคนเริ่มหิวเช่นกัน เช้าวันนี้ถ้าได้กินข้าวต้มหมูร้อนๆสักชามสองชามคงดีไม่น้อย หลายคนจึงทยอยกันเดินไปยังโรงเรือนเพื่อรับประทานอาหารเช้า
ชมหมู่ปักษา กลางป่าภูเขียว 18
14 พฤศจิกายน 2547