เขนน้อยไซบีเรีย

นกตะวัน

บ่ายคล้อยเข้าไปทุกทีจนแสงแดดที่ส่องลงมากระทบกิ่งก้านและลำต้นไม้ค่อยๆเลือนหายไป ความมืดสลัวกำลังคืบคลานเข้ามาแทนที่เพราะใกล้พลบค่ำมากแล้ว แต่เรายังคงนั่งอยู่ในบังไพรเพื่อมองดูนกให้ครบทุกตัวที่บินลงมาเล่นน้ำในแอ่ง นกอีกตัวที่บินลงมาเล่นน้ำในแอ่งหน้าบังไพรคือ นกเขนน้อยไซบีเรีย (Siberian Blue Robin) ตัวผู้ เห็นครั้งใดประทับใจทุกครั้ง เป็นนกตัวโปรดอีกชนิดหนึ่งของผม รูปร่าง สีสัน และอากัปกิริยาน่ารักน่าเอ็นดูทีเดียว
เจ้านกน้อยร้อยชั่งชังหน้านัก		
แอบหลบพักพิงไหนไม่มาสู่
รู้หรือไม่ใครเขาเฝ้าอยากรู้		
นั่งคอยอยู่ครู่เดียวเลี้ยวโดดมา
ขนสวยงามยามแดดแผดเผาต้อง	
น้ำเงินผ่องพื้นหลังนั่งมองหา
ท้องขาวนวลชวนฝันเห็นทันตา	
สกุณามาไกลไซบีเรีย
ฉันเล็งจ้องมองไว้ไม่กระพริบ		
แม้อยู่ลิบแลไปมิไกลเสีย
ด้วยมีกล้องส่องไปใกล้คลอเคลีย		
ดูจนเพลียอ่อนล้าอุตส่าห์ทน
แล้วความฝันฉันนั้นพลันสุกใส	
เมื่อนกได้โดดมาหาอีกหน
เจ้าลิงโลดกระโดดจริงวิ่งไวทน		
แต่ไม่พ้นพวกเราเฝ้าคอยมอง
เมื่อนกเขนน้อยไซบีเรียตัวผู้กระโดดลับหายไปจากแอ่งน้ำแล้ว พวกเราทยอยกันลุกออกมาจากบังไพร ต่างคนต่างยืดเส้นยืดสายเพราะเมื่อยขาเต็มทน เราเดินออกมาจากป่าที่มืดครึ้มและค่อนข้างเย็น พอเดินออกมาถึงถนนจึงแลเห็นแสงสุดท้ายของดวงตะวันกำลังอำลาทุ่งกระมังที่แลเห็นอยู่เบื้องหน้า หลังจากนั้นจึงนั่งรถตู้กลับมายังบ้านพัก เราอาบน้ำและพักผ่อนกันตามอัธยาศัย แล้วเดินข้ามถนนไปยังโรงเรือนเพื่อรับประทานอาหารค่ำที่เจ้าหน้าที่จัดเตรียมให้
ชมหมู่ปักษา กลางป่าภูเขียว 13
13 พฤศจิกายน 2547