กระสาแดง

นกตะวัน

ในขณะที่หลายคนกำลังง่วนอยู่กับการถ่ายภาพนกยอดหญ้าหัวดำตัวนั้น ผมกับคุณแป้นเดินไปตามถนนเลียบบึงน้ำทางด้านขวาไปเรื่อยๆ แลเห็นแต่หญ้าสูงๆโผล่พ้นน้ำเนื่องแน่นไปหมดจนมองไม่เห็นผิวน้ำ นกอีโก้งแฝงตัวอยู่ในดงหญ้าตรงนี้ตัว ตรงโน้นตัว แต่แลเห็นไม่ค่อยชัดเพราะหญ้าสูงรกทึบและสีสันของนกกลมกลืนกับสีเขียวของหญ้า ห่างออกไปหน่อย นกกระสาแดง (Purple Heron) ตัวหนึ่งหลบซ่อนตัวอยู่ ทำทีท่าราวกับกลัวใครเห็น
กระสาแดงแฝงตัวมัวแต่เหม่อ		
พอเราเผลอโผล่พรวดรวดเร็วหนา
โผเหนือพงตรงแน่วเผ่นแจวลา		
แผ่ปีกอ้าออกแดงแฝงน้ำตาล
หดคอสั้นพลันแหงนแล่นสู่ฟ้า		
ขาเหยียดมายื่นยาวร่อนห้าวหาญ
เลาะเลียบทุ่งมุ่งไปได้มินาน			
เหาะทะยานเยี่ยมนภาฝ่าเมฆไป
จะลอยลับกลับไปแห่งใดหนอ		
อยากยืนรอเรียกเจ้าเข้ามาใหม่
อวดสีสันพรรณงามยามแสงไล้		
มองเท่าไรมิเบื่อเมื่อแดดรอน
แต่สายัณห์พลันเยือนแสงเลือนลับ		
เจ้ามิกลับคืนมาคล้ายลาก่อน
ข้ารอเจ้าเศร้าในใจสะท้อน			
คงบินจรจากทุ่งมุ่งกลับรัง
ผมส่องกล้องมองดูนกกระสาแดงตัวนั้นจนบินลับหายไป แต่เรายังเห็นนกกระสาแดงอีกตัวแฝงอยู่ในดงหญ้าสูงๆเช่นเดิม โผล่ให้เห็นแต่หัวและคอที่ยื่นยาวโผล่พ้นยอดหญ้าขึ้นมาราวกับท่อนไม้ พอเราเดินเข้าไปใกล้ มันโผขึ้นมาจากดงหญ้า แล้วบินหนีไปเหมือนเดิม แลเห็นขนทั่วทั้งตัวเป็นสีเทาผสมกับสีน้ำตาลแดง สมชื่อ นกกระสาแดง เสียจริง แต่น่าแปลกใจ ทำไมชาวอังกฤษเรียกมันว่า Purple Heron ซึ่งแปลว่า นกกระสาสีม่วง
เที่ยวชุมพร ย้อนมาประจวบฯ 44
25 ตุลาคม 2547