น้ำค้าง

นกตะวัน

วันที่ 25 ตุลาคม 2547 เราตื่นกันแต่เช้าตรู่ และลงมารับประทานอาหารเช้าที่ห้องโถงของโรงแรมในเวลา 06.30 น. หลังจากนั้นจึงเดินทางไปยังสนามกีฬากลางอีกครั้ง เมื่อมาถึงหน้าสนามกีฬา เราเห็นนักดูนกมากมายชุมนุมกันอยู่ใต้กันสาด ต่างหวังที่จะได้เห็นนกกิ้งโครงสีกุหลาบ (Rosy Starling) วัยอ่อนตัวนั้น ทุกคนจึงมองหาตามต้นกระถินเทพาและต้นไทรที่ขึ้นเรียงเป็นแถวอยู่เบื้องหน้า ใบของมันยังคงมีหยาดน้ำค้างยามเช้าเกาะพร่างพราวอยู่ทั่วไป
น้ำค้างพราววาวแววดั่งแก้วใส		
พร่างพรมใส่พฤกษาพาสดเขียว
ใบหมองคล้ำช้ำในใสขึ้นเชียว		
มองลดเลี้ยวแลไปให้ชื่นตา
ครั้นแดดส่องต้องสาปอาบแสงอุ่น		
หยาดน้ำขุ่นค่อยระยับรับอุษา
ผ่องดั่งเพชรเก็จแก้วแววจับตา		
สวยล้ำค่าขาวละมุนไร้ขุ่นควัน
คือของขวัญวันใหม่ไม่เคยเก่า		
ธรรมชาติเฝ้าฟอกชื้นตื่นจากฝัน
สร้างหยดน้ำฉ่ำใสในฉับพลัน			
คอยเสกสรรค์สร้างสนองมิหมองจาง
ช่วยให้เช้าเราเห็นเด่นสดใส			
ด้วยน้ำใจจากเธอเจอไม่สร่าง
มิมีวันผันเวียนเปลี่ยนลาร้าง			
ยังกระจ่างแจ่มตาคราอรุณ
แม้ว่าสายมากแล้วจนแสงแดดส่องแรงจัดขึ้นทุกที แต่ไม่มีวี่แววของนกกิ้งโครงสีกุหลาบวัยอ่อนตัวนั้นเลย ทั้งๆที่นกกิ้งโครงหัวสีนวล (Vinous-breasted Starling) ญาติของมัน บินมาหากินบนต้นกระถินเทพาตั้งนานแล้ว หลายคนจึงเดินทางไปยังบริเวณจัดงานเทศกาลดูเหยี่ยวอพยพ แต่บางคนยังคงรอต่อไป บางทีนกกิ้งโครงสีกุหลาบตัวนั้นอาจไม่มาแล้ว เพราะผลไทรสุกบนต้นไทรเริ่มร่อยหรอลดลงจนเกือบหมดต้นแล้ว เมื่อไม่มีอาหารมันคงไม่กลับมา
เที่ยวชุมพร ย้อนมาประจวบฯ 31
25 ตุลาคม 2547