กลางลานกว้างห่างไปไผ่แวดล้อม ร่างหนึ่งคร่อมเคล้าศพครบแขนขา อกถูกแบะแหวะไว้เลือดไหลมา มันรีบคว้าควักหัวใจถือไว้รอ ใบหน้ามันนั้นเลอะเปรอะโลหิต กายเตี้ยนิดหน้าแด่นจมูกแบนหรอ ปากกว้างอ้าตาพองน่องดั่งตอ ผมยาวคลอเคลียไหล่ไว้รุงรัง แล้วพวกมันพลันมาคว้ายื้อแย่ง ดึงศพแหว่งขาดวิ่นกินเนื้อหนัง ไชยยันต์มองจ้องนิ่งวิงเวียนจัง เขาไม่ยั้งยิงใส่ไปทันที ตัวหนึ่งร้องก้องป่าถลาล้ม ปล่อยร่างจมกองเลือดหน้าเผือดสี ทุกคนด้วยช่วยกันบั่นชีวี ลั่นปืนถี่ถูกร่างสางเขียวตาย เพชรพระอุมา ตอน ดงมรณะ เล่ม 3 บท 56 29 พฤศจิกายน 2547
นกตะวัน 30 พ.ย. 2547 00:14 น. - ID 66588 
540
5
0
30 พฤศจิกายน 2547 02:26 น. - comment id 380904
น่าอ่านมากครับ อ่านแล้วเกิดจิตรนาการเหนือจริง ครับ ยกนิ้วให้ๆๆๆๆครับสุดยอด
30 พฤศจิกายน 2547 02:43 น. - comment id 380907
คุณ นกตะวัน ขยันจังนะคะ เก่งมากที่นำเพชรพระอุมามาลงฉบับกลอนได้ เดี๋ยวต้องบอกหลานที่เชียงใหม่เสียหน่อย เธอเช่าเพชรพระอุมาอ่านเป็นประจำ
30 พฤศจิกายน 2547 08:34 น. - comment id 380967
เร้าใจในเค้าโครง เชื่อมโยงได้เยี่ยมครับ๚ะ๛ size>
30 พฤศจิกายน 2547 12:25 น. - comment id 381054
ดีนะคะที่สางเขียวตายได้ด้วยปืน.. ไม่งั้นแย่เลย น่ากลัว.. ถ่ายทอดได้สยดสยองมาก. สวัสดีค่ะ
30 พฤศจิกายน 2547 12:39 น. - comment id 381060
ตอนนี้อ่านสนุก ตื่นเต้น หวาดเสียวมากค่ะ กลอนเพราะมากค่ะพี่ที มัดหมี่ตามอ่านตลอดนะคะ แต่ไม่ค่อยมีเวลาคอมเม้นท์ให้พี่ค่ะ
30 พฤศจิกายน 2547 22:36 น. - comment id 381390
ดีใจจังเลยค่ะ ที่ได้เกี่ยวกับเพชรพระอุมาอีก ชอบค่ะชอบ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
