แหลมคอกวาง

นกตะวัน

รถตู้ของเราออกจากบริเวณจัดงาน แล่นไปตามถนนดินลูกรังที่ตัดผ่านทุ่งนา แลเห็นนักดูนกยืนส่องกล้องดูเหยี่ยวเป็นกลุ่มๆ สักพักหนึ่งจึงเลี้ยวซ้าย แล่นมาออกถนนอีกสายหนึ่งซึ่งมีต้นมะพร้าวขึ้นเรียงเป็นแถวอยู่ริมถนน แลเห็นท้องทะเลสีครามอยู่เบื้องหน้า รถตู้เลี้ยวซ้ายแล่นเลียบชายฝั่งมาเรื่อยๆ ข้ามคลองสองแห่งที่ออกสู่ทะเล แล้วเลี้ยวขวาอีกครั้ง แล่นวกวนขึ้นมาเรื่อยๆจนมาถึง เขาคอกวาง ซึ่งมีลักษณะเป็นแหลมยื่นออกไปในทะเล 
เลียบชายฝั่งนั่งไปไกลเขย่า 			
ขึ้นถึงเขาคอกวางรกร้างหนา
มองถนนวนเอี้ยวเลี้ยววกมา			
เลาะภูผาแน่นไพรไม้ใหญ่มี
เขาไม่สูงจูงใจให้ใครเห็น 			
แต่เราเผ่นขึ้นผามาสุขี
หวังนกออกบอกเราเขาอยู่ดี			
บินเร็วรี่ร่อนมาเหนือผาพง
ทั้งชมวิวทิวทัศน์ถนัดมาก			
มิลำบากเบิ่งมองสนองประสงค์
เห็นทะเลเหว่ว้าแดดจ้าลง			
ให้ลุ่มหลงลืมยากอยากกลับมา
ภูเขานี้มีชื่อถือเป็นแหลม			
พฤกษาแซมแทรกหมดจดยอดผา
สงวนไว้ใช้พำนักพักกายา
ยามแดดลาเกือบรอนแสงอ่อนลง	
เมื่อรถตู้แล่นมาจนเกือบสุดถนน เราเห็นนักถ่ายภาพนกสองคนที่เรารู้จักยืนอยู่ริมถนนทางด้านซ้าย จึงให้รถตู้จอดเพื่อลงไปสมทบกับนักถ่ายภาพนกสองคนนั้น ส่วนรถตู้แล่นเลยไปจอดที่ไหล่ถนนทางด้านขวาไกลออกไปหน่อยซึ่งมีรถสองคันจอดอยู่ก่อนแล้ว นักถ่ายภาพนกสองคนนั้นคือ วิวัฒน์ เกษมโกสินทร์ และ ภูไท ไพรวัลย์ หลังจากทักทายและพูดคุยกัน เราจึงทราบว่าทั้งสองมาซุ่มดักถ่ายภาพนกออก (White-bellied Sea Eagle) ที่บินมายังรัง
เที่ยวชุมพร ย้อนมาประจวบฯ 26
24 ่ตุลาคม 2547