ทุ่งดอกเลา

นกตะวัน

เวลา 15.00 น. เราทยอยกันลงมาถึงน้ำตกชั้นที่ 1 ซึ่งรถตู้จอดรอรับอยู่แล้ว หลังจากพักผ่อนและทานไอสกรีมอีกคนละแท่งจึงเดินทางกลับ ออกจากเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเขาสอยดาว รถตู้เลี้ยวซ้ายแล่นขึ้นเหนือ เข้าจังหวัดสระแก้ว ผ่านอำเภอวังน้ำเย็นและเขาฉกรรจ์ แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าจังหวัดฉะเชิงเทรา มุ่งตรงไปยังเขาหินซ้อน สองข้างถนนในช่วงนี้ค่อนข้างเปลี่ยว รถแล่นผ่านน้อย เห็นแต่สวนป่าสลับกับทุ่ง เลา (Wild Cane; Saccharum spontaeum) 
ลมหนาวพัดสะบัดมาคราเย็นย่ำ		 
แสงแดดฉ่ำฉาบทุ่งเงินรุ่งฉาย
ดอกเลาพลิ้วปลิวว่อนร่อนกระจาย		
มองดูคล้ายใครโปรยโรยแป้งทา
ยามช่อดอกหยอกไหวไกวยั่วลม		
ปุยขาวพรมทั่วพื้นผืนกว้างหนา
รับแสงทองส่องระยับงามจับตา		
เงินยวงจ้าบรรเจิดพราวเพริศงาม
อยากลุยเล่นเย็นใจในท้องทุ่ง			
กลางแดดรุ่งส่องเลายั่วเย้าหวาม	
เล่นซ่อนหาคว้าน้องคล้องแขนตาม		
สุขทุกยามเมื่อเยี่ยมเปี่ยมเสียจริง
แม้โดดเดี่ยวเปลี่ยวมากจากผู้คน		
เพียงแค่ยลยังปลื้มลืมทุกสิ่ง
ทุ่งดอกเลาเคล้าแดดแผดเผาพริ้ง		
ขอสู่สิงสักหนสู้ด้นมา
เราเดินทางมาถึงเขาหินซ้อน อำเภอพนมสารคาม ในเวลาพลบค่ำ แวะพักที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งซึ่งมีรถเข้ามาจอดมากมาย เพราะมีสินค้าพื้นเมืองหลายหลายให้เลือกซื้อกลับบ้าน จากนั้นจึงแวะเข้าตัวเมืองฉะเชิงเทราเพื่อรับประทานอาหารค่ำริมฝั่งแม่น้ำบางปะกง อาหารอร่อยถูกปากพอสมควร ทั้งยังมีกะปิและน้ำปลาอย่างดีให้เราซื้อกลับบ้านอีกด้วย ในไม่ช้าจึงเดินทางกลับเข้ากรุงเทพฯ กว่าผมจะกลับถึงบ้านเป็นเวลากว่า 22.00 น. แล้ว
จากคลองน้ำเชี่ยว เลี้ยวมาเขาสอยดาว 30
17 ตุลาคม 2547