สอยดาว

นกตะวัน

เวลา 09.00 น. เราเดินทางออกจากสวนจันทร์บุรี พอมาถึงทางหลวงหมายเลข 317 รถตู้เลี้ยวซ้ายแล่นขึ้นเหนือ สองฟากถนนค่อนข้างเขียวชอุ่มไปด้วยต้นไม้ แลเห็นเทือกเขาสอยดาวทางด้านซ้ายไกลออกไป ใช้เวลาเพียง 10 นาที เราเดินทางมาถึงทางเข้าไปยังที่ทำการ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเขาสอยดาว รถตู้เลี้ยวซ้ายผ่านโรงเรียนสอยดาววิทยาและ ป้อมยามเก็บเงินค่าธรรมเนียม แล้วเข้าไปจอดในลานกว้างทางด้านขวาซึ่งแวดล้อมไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่
โอ้สอยดาวยาวสูงจูงใจฉัน			
จึงบากบั่นบุกมาค้นหาเขา
เพื่อชมนกผกผินถิ่นไทยเรา			
ผีเสื้อเล่าล้วนแปลกแทรกทั่วไพร
ทั้งพันธุ์ไม้ในพนาป่าผืนนี้			
ล้วนของดีเด่นจังสะพรั่งไสว
เหลืองจันทบูรสูญลดหมดก่อนใคร		
เคยอาศัยสอยดาวคราวมากมี
น้ำตกสวยด้วยสวรรค์สรรค์มาให้		
สูงยิ่งใหญ่สยบฟ้าสง่าราศี
ผู้คนเพียรเวียนมาหาทั้งปี			
สายน้ำมีมากล้นจนเนืองนอง
ยามราตรีมีดาวพราวท้องฟ้า			
สูงแทบคว้าครองดาวสาวสนอง
มาคราใดให้หลงพะวงมอง			
หากนวลน้องอยู่แนบแอบชี้ชม 
ริมลานจอดรถมีร้านขายอาหารและเครื่องดื่ม เราจึงซื้อไข่ไก่ปิ้งและอาหารอื่นไว้เป็นเสบียงมื้อกลางวัน ในขณะที่เสียงร้อง โกเต๊ก โกเต๊ก ของ นกโพระดกหน้าผากดำ (Blue-eared Barbet) ดังอยู่ไม่ขาดระยะ ผมพยายามส่องกล้องไปยังยอดไม้ต่างๆรอบลานจอดรถ เพื่อค้นหาตัวเจ้าของเสียงร้อง แต่ไร้ผล เพราะยอดไม้ที่หนาทึบไปด้วยใบไม้สีเขียวอำพรางตัวของมันไว้เป็นอย่างดี และเสียงนั้นดังอยู่รอบทิศทางจนบอกไม่ถูกว่านกเกาะอยู่ทางด้านใด
จากคลองน้ำเชี่ยว เลี้ยวมาเขาสอยดาว 19
17 ตุลาคม 2547